This text is part of:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
Nú fór ek í undirheima, ok fann ek Snjá konung,
ok gaf ek honum sex tigi hafra ok pund gulls ok keypta
ek svá hornit, en drottningu hans var búinn eitrdrykkr
í tólf tunna bikar, ok drakk ek þat fyrir hennar skyld,
ok hefi ek síðan haft nokkurn lítinn brjóstsviða. Þaðan
fór ek í Lúkánusfjall. Þar fann ek þrjár konur, ef svá
skyldi kalla, því at ek var barn hjá þeim at vexti. Þær
höfðu taflit at geyma. Ek gat nát því hálfu frá þeim,
en þær söknuðu ok fundu mik ok báðu mik leggja aptr
taflit, en ek sögðumst þat eigi gera, ok bað ek eina þeira
af mér taka ok leggja þar undir taflit, en ek byrði mína
af gulli. Þótti þeim þat ekki ofrefli. Hljóp þá ein á
mik ok greip í mitt hár ok reif af mér öðrum megin
reikar ok þar með alla vangafilluna ok eyrat it vinstra.
Varð hún mér harðtæk. Ek stóð eigi fyrir, ok rak ek
fingrna í augun á henni, ok krækti ek þau bæði ór
henni. Snera ek henni þá til sveiflu, ok festi hún fótinn
í bjargrifu, ok sleit ek hana ór augakörlunum, ok
skildi svá með okkr. Önnur hljóp nú at mér ok rak
hnefann á nasir mér ok braut í mér nefit, ok þykkir
þat nokkur lítil lýti á mér síðan, ok þar fylgdu með
þrjár tennrnar, en ek greip í brjóstin á henni, ok reif
ek þau bæði af henni niðr at bringuteinum. Þar fylgdi
ok með magállinn ok iðrin. Þá hljóp at mér in þriðja,
ok var sú minnst fyrir sér. Ætlaða ek at stinga ór henni
augun sem inni fyrri, en hún beit af mér tvá fingrna.
Lék ek henni þá hælkrók, ok fellr hún á bak aptr. Hún
bað mik þá miskunnar, en ek sagða, at hún fengi ekki
líf, utan hún fengi mér allt taflit, en hún dvaldi þat
ekki. Lét ek hana þá upp standa, ok gaf hún mér at
skilnaði eitt gler, ok er þat með þeiri náttúru, at hverr,
sem í þat lítr, má vera þeim líkr, sem ek vil, en ef mik
lystir, þá má ek þann verða láta blindan, sem í lítr.
Fór ek nú niðr í undirdjúp at sækja skikkjuna. Fann
ek þá höfðingja myrkranna. En er hann sá mik, mælti
hann til samfara við mik. Þótti mér sem þat mundi
Óðinn vera, því at hann var einsýnn. Bað hann mik eiga
skikkjuna, ef ek vilda þat til vinna at sækja hana þangat,
sem hún væri. Var þangat at hlaupa yfir eitt mikit
bál. Lá ek fyrst hjá Óðni, ok hljóp ek síðan yfir bálit,
ok fekk ek skikkjuna, ok er ek síðan skinnlaus um allan
kroppinn. Fór ek við svá búit heim aptr. Fann ek þau
Hring ok Ingibjörgu, ok færða ek þeim gripina, ok
skildu vér eigi fyrr en ek sór at hefna þessa aldri. Fór
ek þá heim eigi erendi fegin, ok skal ek muna þá ina
gauzku mey, meðan ek má lifa, en frá smáleikum þeim,
sem ek hefi átt við bræðr mína, mun ek síðar segja,
eða hvat líðr nú grautnum, genta?" "Ek ætla, at hann
sé nú hófliga heitr," sagði hún. "Ber hann hingat þá,"
sagði kerling. Síðan luku þau máltíð sinni, ok var þeim
fóstbræðrum fengin sæng, ok sváfu af um nóttina.