Egils saga einhenda ok Ásmundar berserkjabana
Guðni Jónsson and Bjarni Vilhjálmsson, Ed.

Þá er Ásmundr hafði verit þar mánuð, var þat einn dag, at konungr sat yfir drykkju, at menn kómu í höllina átján saman, allir mjök sárir. Sá hét Rögnvaldr, er fyrir þeir var, landvarnarmaðr konungs. Hann kvaddi konung. Konungr tók vel kveðju hans ok spurði, hverr hann hefði svá harðliga leikit. "Maðr er einn kominn í land yðvart," sagði Rögnvaldr. "Sá heitir Egill. Hann er illr viðreignar. Hann rænti land yðvart, ok fór ek til móts við hann, ok hafði ek fimm skip vel skipuð, en Egill hafði eitt skip ok á þrjá tigi manna. Þóttumst ek hafa ráð hans í hendi mér, en svá skildu vit, at ek kom á flótta, ok váru drepnir menn mínir allir utan þessir. En Egill þessi hefir aðra hönd ok er kallaðr Egill einhendi, ok vinnr hann meira sigr með þeiri, sem af er. Er þar búit um eitt sverð, ok er þat dverga smíði, ok er því læst at fyrir ofan úlflið, en hans högg standast engir menn." Gekk Rögnvaldr þá til sætis ok datt dauðr niðr. Konungr mælti: "Eigi má ek þat þola, at þín sé óhefnt." Ásmundr svarar: "Svá mætta ek helzt launa yðr gott yfirlæti at finna Egil þenna." "Þat vil ek gjarna," sagði konungr, "ok hafið svá mikit lið sem þér vilið." "Ekki em ek vanr at auka liði við jafnmarga menn," sagði Ásmundr, "en ef Egill hefir meira lið, þá munu landsmenn veita oss."