ψυχὴ δ᾽ ἠύτ᾽ ὄνειρος ἀποπταμένη πεπότηται:οὐδὲ γὰρ εὐθὺς οὐδὲ τοῦ σώματος ἀπαλλαγεῖσα τοῦτο πέπονθεν , ἀλλ᾽ ὕστερον, ὅταν ἔρημος καὶ μόνη τοῦ νοῦ ἀπαλλαττομένη γένηται. καὶ Ὅμηρος ὧν εἶπε πάντων μάλιστα δὴ κατὰ θεὸν εἰπεῖν ἔοικε περὶ τῶν καθ᾽ Ἅιδου
τὸν δὲ μετ᾽ εἰσενόησα βίην Ἡρακληείην,αὐτός τε γὰρ ἕκαστος ἡμῶν οὐ θυμός ἐστιν οὐδὲ [p. 471] φόβος οὐδ᾽ ἐπιθυμία, καθάπερ οὐδὲ σάρκες οὐδ᾽ ’
εἴδωλον: αὐτὸς δὲ μετ᾽ ἀθανάτοισι θεοῖσιν.