καὶ Δίκῃ δὲ καὶ Αἰδοῖ τότ᾽ ἂν ἀποδοθῆναι κάθοδον εἰς
ἀνθρώπους, καὶ οἰκτεῖραι τοὺς πρὸ ὑμῶν γενομένους.
ἀεὶ μὲν οὖν τά γε δὴ παρ᾽ ὑμῖν τίμια εἰσαχθέντα
ὡς ἀληθῶς ὑφ᾽ ὑμῶν καὶ ἑξῆς ἀεὶ μᾶλλον βεβαιούμενα,
ὅ γε μὴν νῦν ἄρχων μέγας οἷον ἀγωνιστὴς καθαρὸς τοσοῦτον ὑπεραίρει τοῖς παρ᾽ αὑτοῦ τὸν πατέρα ὅσον, οὐδ᾽
εἰπεῖν ῥᾴδιον, ἑτέρους αὐτὸς ὑπεραίρει. καὶ δὴ φαίη τις
ἂν δικαιοσύνην καὶ νόμιμον εἶναι τοῦτο ὡς ἀληθῶς ὅ τι
κρίνειεν οὗτος. τί δ᾽ οὐ καὶ τοῦτο πρὸ τῶν ἄλλων εἴη
σαφῶς, ὅτι τοὺς τῆς ἀρχῆς κοινωνοὺς ὡς οἰκείους ἔχει
παῖδας ὁμοίους ἑαυτῷ πλείους ἢ τῶν πρὸ αὐτοῦ τις;
ἀλλὰ τὸ ἐξ ἀρχῆς ἀγώνισμα παντὸς μεῖζον, παρισῶσαι τῷ τῆς ἀρχῆς μεγέθει τὸν λόγον, καὶ σχεδὸν τοῦ
ἴσου χρόνου δεόμενον ὅσοσπερ ὁ τῆς ἀρχῆς: εἴη δ᾽ ἂν
οὗτος ὁ πᾶς αἰών. κράτιστον οὖν, ὥσπερ οἱ τῶν διθυράμβων τε καὶ παιάνων ποιηταὶ, εὐχήν τινα προσθέντα
οὕτω κατακλεῖσαι τὸν λόγον. καὶ δὴ κεκλήσθων θεοὶ
πάντες καὶ θεῶν παῖδες καὶ διδόντων τὴν ἀρχὴν τήνδε
καὶ πόλιν τήνδε θάλλειν δι᾽ αἰῶνος καὶ μὴ παύσασθαι [p. 370]
πρὶν ἂν μύδροι τε ὑπὲρ θαλάττης πέσοιεν καὶ δένδρα
ἦρι θάλλοντα παύσηται: ἄρχοντά τε τὸν μέγαν καὶ παῖδας
τούτου σῶς τε εἶναι καὶ πρυτανεύειν πᾶσι τἀγαθά. ἐκτετέλεσταί μοι τὸ τόλμημα: εἴτε δὲ χεῖρον εἴτε βέλτιον
ἔξεστιν ἤδη φέρειν τὴν ψῆφον.
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
Aristides, Aelius. Aristides. ex recensione Guilielmi Dindorfii. Leipzig. Weidmann. 1829. 1-2.
Google Digital Humanities Awards Program provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.