Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
Θεοῦ τοῦ ἁγίου τὴν ἐκ πάσης θλίψεως διέξοδον
τοῖς ἐλπίζουσιν ἐπ̓ αὐτὸν ὑποσχομένου,
εἰ καὶ
ἐν μέσῳ πελάγει κακῶν ἀπελήφθημεν,
καὶ τρικυμίαις
παρὰ τῶν πνευμάτων τῆς πονηρίας ἐγειρομέναις
ἡμῖν βασανιζόμεθα,
ὅμως ἀντέχομεν
ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι ἡμᾶς Χριστῷ,
καὶ οὐ παρελύσαμεν
τὸν τόνον τῆς ὑπὲρ τῶν ἐκκλησιῶν
σπουδῆς,
οὐδὲ ὥσπερ ἐν χειμῶνι τοῦ κλύδωνος
ὑπερέχοντος ἀπογνόντες τῆς σωτηρίας τὴν
διάλυσιν ἀναμένομεν:
ἀλλ̓ ἔτι ἐχόμεθα τῆς
ἐνδεχομένης ἡμῖν σπουδῆς,
εἰδότες ὅτι καὶ ὁ
καταποθεὶς ὑπὸ τοῦ κήτους,
διὰ τὸ μὴ ἀπογνῶναι
ἑαυτοῦ,
ἀλλὰ βοῆσαι πρὸς Κύριον,
τῆς σωτηρίας
κατηξιώθη.
οὕτω δὴ καὶ αὐτοὶ πρὸς ἔσχατον
ἥκοντες τῶν κακῶν,
τῆς εἰς Θεὸν ἐλπίδος οὐκ
ἀφιέμεθα:
ἀλλὰ πανταχόθεν αὐτοῦ περισκοπούμεθα
τὴν βοήθειαν.
ὅθεν καὶ πρὸς ὑμᾶς
[p. 430]
ἀπεβλέψαμεν νῦν,
τιμιώτατοι ἡμῖν ἀδελφοί,
οὓς
πολλάκις μὲν ἐν καιρῷ τῶν θλίψεων ἐπιφανήσεσθαι
ἡμῖν προσεδοκήσαμεν.
ἀποπεσόντες δὲ
τῆς ἐλπίδος,
εἴπομεν πρὸς ἑαυτοὺς καὶ ἡμεῖς,
ὅτι
Ὑπέμεινα συλλυπούμενον,
καὶ οὐχ ὑπῆρξε,
καὶ
παρακαλοῦντας,
καὶ οὐχ εὗρον.
τοιαῦτα γὰρ
ἡμῶν τὰ παθήματα,
ὡς καὶ τῶν περάτων ἐφικέσθαι
τῆς καθ̓ ἡμᾶς οἰκουμένης:
καὶ εἴπερ πάσχοντος
μέλους ἑνὸς συμπάσχει πάντα τὰ μέλη,
ἔπρεπε
δήπου καὶ ἡμῖν ἐν πολλῷ χρόνῳ πεπονηκόσι
συνδιατεθῆναι τὴν εὐσπλαγχνίαν ὑμῶν.
οὐ γὰρ
ἡ τῶν τόπων ἐγγύτης ἀλλ̓ ἡ κατὰ πνεῦμα
συνάφεια ἐμποιεῖν πέφυκε τὴν οἰκείωσιν,
ἣν ἡμῖν
εἶναι πρὸς τὴν ἀγάπην ὑμῶν πεπιστεύκαμεν.
Τί δήποτε οὖν οὐ γράμμα παρακλήσεως,
οὐκ
ἀδελφῶν ἐπίσκεψις,
οὐκ ἄλλο τι τῶν ὀφειλομένων
ἡμῖν παρὰ τοῦ θεσμοῦ τῆς ἀγάπης γεγένηται;
τρισκαιδέκατον γὰρ ἔτος ἐστίν,
ἀφ̓ οὗ ὁ αἱρετικὸς
ἡμῖν πόλεμος ἐπανέστη:
ἐν ᾧ πλείους
γεγόνασι ταῖς ἐκκλησίαις αἱ θλίψεις τῶν μνημονευομένων
ἀφ̓ οὗ τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ
καταγγέλλεται.
ὧν τὰ καθ̓ ἕκαστον διηγεῖσθαι
ὑμῖν παραιτούμεθα,
μή ποτε τὸ τοῦ λόγου ἡμῶν
ἀσθενὲς τὴν ἐναργείαν τῶν κακῶν ὑπεκλύσῃ:
καὶ
ἅμα οὐδὲ ἡγούμεθα ὑμᾶς διδασκαλίας προσδεῖσθαι,
τὴν ἀλήθειαν τῶν πραγμάτων πάλαι τῇ
[p. 432]
φήμῃ δεδιδαγμένους.
κεφάλαιον δὲ τοῦ κακοῦ:
οἱ λαοὶ τοὺς τῶν προσευχῶν καταλιπόντες οἴκους,
ἐν ταῖς ἐρήμοις συνάγονται,
θέαμα ἐλεεινόν:
γυναῖκες,
καὶ παιδία,
καὶ γέροντες,
καὶ οἱ ἄλλως
ἀσθενεῖς,
ἐν ὄμβροις λαβροτάτοις,
καὶ νιφετοῖς
καὶ ἀνέμοις καὶ παγετῷ τοῦ χειμῶνος,
ὁμοίως δὲ
καὶ ἐν θέρει ὑπὸ τὴν φλόγα τοῦ ἡλίου ἐν τῷ
ὑπαίθρῳ ταλαιπωροῦντες.
καὶ ταῦτα πάσχουσι
διὰ τὸ τῆς πονηρᾶς ζύμης Ἀρείου γενέσθαι μὴ
καταδέχεσθαι.
Πῶς ἂν ὑμῖν ταῦτα λόγος ἐναργῶς παραστήσειεν,
εἰ μὴ αὐτὴ ἡ πεῖρα καὶ ἡ διὰ τῶν ὀφθαλμῶν
θέα κινήσειειν ὑμᾶς πρὸς συμπάθειαν;
ὥστε παρακαλοῦμεν ὑμᾶς νῦν γοῦν χεῖρα ὀρέξαι
ταῖς κατὰ τὴν ἀνατολὴν ἐκκλησίαις εἰς γόνυ
κλιθείσαις ἤδη,
καὶ ἀποστεῖλαί τινας τοὺς τῶν
μισθῶν ὑπομιμνήσκοντας τῶν ἀποκειμένων ἐπὶ
τῇ ὑπομονῇ τῶν ὑπὲρ Χριστοῦ παθημάτων.
οὐ
γὰρ τοσοῦτον ὁ συνήθης λόγος ἐνεργεῖν πέφυκεν,
ὅσον ἡ ξένη φωνὴ ἐμποιεῖν τὴν παράκλησιν,
καὶ
ταῦτα παρὰ ἀνδρῶν γινομένη πανταχοῦ ἐπὶ τοῖς
καλλίστοις τῇ τοῦ Θεοῦ χάριτι γνωριζομένων,
ὁποίους ὑμᾶς ἡ φήμη πᾶσιν ἀνθρώποις περιαγγέλλει,
ἀτρώτους κατὰ τὴν πίστιν διαμείναντας,
ἄσυλον τὴν ἀποστολικὴν παρακαταθήκην διαφυλάξαντας.
ἀλλ̓ οὐχὶ καὶ τὰ ἡμέτερα τοιαῦτα:
ἀλλ̓ ἔχομέν τινας ἐπιθυμίᾳ δόξης,
καὶ τῇ
μάλιστα καταστρεφούσῃ Χριστιανῶν ψυχὰς
[p. 434]
φυσιώσει,
καταθαρρήσαντάς τινων καινοτομίας
ῥημάτων,
ὅθεν αἱ ἐκκλησίαι σαθρωθεῖσαι,
ὥσπερ
ἀγγεῖα ἀραιωθέντα,
τὴν αἱρετικὴν διαφθορὰν
εἰσρυεῖσαν ἐδέξαντο.
ἀλλ̓ ὑμεῖς,
ὦ ἀγαπητοὶ
ἡμῖν καὶ περιπόθητοι,
γένεσθε τῶν μὲν τραυματιῶν
ἰατροί,
τῶν δὲ ὑγιαινόντων παιδοτρίβαι,
τὸ μὲν νενοσηκὸς ὑγιάζοντες τὸ δὲ ὑγιαῖνον
ἀλείφοντες εἰς εὐσέβειαν.
