26. ad illustrissimum principem Venetiarum | Augustinum Barbadicum pro Dominico Manlipetro, | classis eiusdem provisore, elegia
Littera, barbarico fundata palatia saxo,Ibis ad augusti tecta superba ducis,
Qui tenet immensas largae ditionis habenas,
Exsuperat cuius nomen utrumque polum;
5Cuius inextinctum crescit decus, undique nostris
Aurea temporibus quo duce saecla vigent;
Quo nihil in toto vivit clementius orbe,
Imperium profert iustitiamque colit.
Plurima Synnadicis quoniam decorata columnis
10Invenies, Phrygiis plura referta notis,
Accipe pauca, sacros ne perdas forte penates,
Te Latii fallant limina neve Iovis:
Ingrederis dominam nitidae regionis, onustam
Fascibus, imperiis, nobilitate viris;
15Reginam intrabis terraque marique potentem,
Classibus extensam militiaque gravem.
Hinc loca praeteriens remorantia, mercibus orbem,
Innumeris dices huc coiisse bonis.
Tota Tyros dibaphas vestes huc nobilis affert,
20Sidon Agenorei vellera tincta gregis;
Balsama dives Arabs Panchaica mittit, Eoas
Huc plaga Mygdonii contulit orbis apes.
Quidquid fundit Hiber, flavas Harimaspus harenas
Huc vehit, Illyrici dives et ora soli.
25Quaere ubi conspicuos intraveris advena campos,
Unde togatorum, principis unde domus.
Tunc fora monstrabunt ferventia litibus, auctas
In melius leges patriciumque decus.
Tunc tibi sidereis certantia templa colossis
30Occurrent, Libycis nobiliora tholis.
Undique regifico lucescent atria luxu
Splendida, cum domibus tunc tibi vitra suis.
Haec tibi miranti dextraque in parte trahenti
Lumina, tam nitidos laeta videre locos,
35Aurea magnanimi succrescet imago leonis,
Imperium princeps quo duce noster habet.
Hic domus, aetherio penetralia digna Tonante,
Haec erit optatae meta tenenda rotae.
Arte gradus Libyco structos de marmore clara
40Ascendas, superos ut subitura polos.
Neve reformida tanges cum limina, si te
Obruat illustris fama corusca viri:
Non erit id fulmen, populos non fulmine terret
Ille suos, placida sed pietate fovet.
45Haud gravat invita renuentia colla catena,
Libera sed socia compede regna tenet.
Non erit id nitidus fulgor praedivitis aulae,
Non tantum flavi lumina chrysolithi,
Quam decus et dignum tam claro caesare lumen,
50Conspicui mores tergeminumque sophos;
Quam facies, veluti rutilanti Phosphorus igne
Irradiat Latium qua Venetumque solum;
Qua fert Hesperii confinia clarus Hiberi,
Ultima Gangetici qua ferit arva poli;
55Parrhasiam glaciale solum qua conspicit Arcton,
Seu Nasamoniacae rura perusta plagae.
Te petet: "Unde venis? Quid portas, littera? Cui tu
Talia, succiduo poplite? Quaeso, refer."
"Edite principibus princeps venerande, salutem
60Domnicus Hesperio mittit ab orbe tibi.
Quem mala ter denos menses variosque labores
Spes bona sollicito cogit amore pati.
Ne mirere potens versat si numine diva
Quemque: coronatis undique regnat equis.
65Haec facit agricolas, exhaustos vomere duro
Ilia, duritiem non meminisse gravem.
Suggerit haec vires sulcantibus aequora nautis
Persica, raucisonum dum ferit astra fretum.
Hac duce Neritius tandem penetravit Ulixes
70Fessus ad optatae limina casta domus.
Hac duce Dardanius superatis fluctibus heros
Obtigit Ausoniae vota petita suae.
Mi quoque se comitem praestat Patientia, tantum
Perpetuo faveat annumeranda bono.
75Usque tamen finem, finem patientia cuius
Attigerit, meritis praemia digna feret.
Haec gravis et tetricis primum se nubibus offert,
Aspera, terribilis, tristis, amara, ferox.
Sed quoniam domitrix rerum, Patientia, vincis
80Omnia: dura licet, tu mihi laeta veni.
Te volo, tu nostris amplexibus utere, virgo
Candida, terrificis dulce levamen aquis.
Finis habet palmam, finem patientia cuius
Attigerit, meritis praemia digna feret.
85Molis inauditae, nulli tolerabile pondus,
Ut potui, longo tempore nempe tuli.
Spe iuvat accensum constanti pectore semper
Indomitum sed enim sustinuisse iugum.
Postquam scire datur pietatem, vivere laetor,
90Laetor, inest pietas principe clara pio.
Fine coronatur, finem patientia cuius
Attigerit, meritis praemia digna feret.
Si facit extremo patientia fine beatum
Sola virum, fateor, stat mihi cuncta pati.
95Virere dum dabitur, dum me mea conteget urna,
Perficiet Lachesis dum mea pensa gravis:
Hoc onus, hoc vario patiar discrimine pondus,
Hac grave suscipiam conditione iugum.
Fine triumphus adest, finem patientia cuius
100Attigerit, meritis praemia digna feret.
Qui mala continuis tolerando laboribus explet,
Ille laboriferum fortius ardet iter.
Qui patietur, aget iucundae tempora lucis,
Post modo composito tempore laetus erit.
105Evehat optatas tandem patientia sedes
Me mea sidereo constituatque polo.
Finis habet totum, finem patientia cuius
Iam tetigit, meritis praemia digna feret.
Iam ferat, o Veneti celeberrima cura leonis,
110O decus excelsi spesque salusque throni.
Sic tua barbaricis revirescant arva trophaeis,
Saepius Ausoniam sic tua signa regant.
Sic veneranda patrum concordi pace tuorum
Semper in immensas gloria crescat opes.
115Iam ferat, aetheriam superes sic tardior aulam
Imperites populis longius atque tuis.
Sic generosa tuum volitent vexilla per orbem,
Obtineant summum perpetuumque decus.
Sic tibi quae velles veniant, generosa propago;
120Sic tua sidereis fama triumphet equis.
Finis adest, finem spectato, fine precamur:
Eveniat miseris saepe petita salus.
