13.
[41]
ego
qui, sicut omnes sciunt, in foro iudiciisque1 ita verser2 ut
eiusdem aetatis aut nemo aut pauci pluris causas defenderint,
et qui omne tempus quod mihi ab amicorum negotiis
datur in his studiis laboribusque consumam, quo paratior
ad usum forensem promptiorque esse possim, tamen ita
mihi deos velim propitios ut, cum illius mihi temporis3 venit
in mentem quo die4 citato reo mihi dicendum sit, non
solum commoveor animo, sed etiam toto corpore perhorresco.
[42]
iam nunc mente et cogitatione prospicio quae
tum studia hominum, qui concursus futuri sint, quantam
exspectationem magnitudo iudici sit adlatura, quantam
auditorum multitudinem infamia C. Verris concitatura,
quantam denique audientiam orationi meae improbitas
illius factura sit. quae cum cogito, iam nunc timeo
quidnam pro offensione hominum, qui illi inimici infensique
sunt, et exspectatione omnium et magnitudine rerum
dignum eloqui possim.
[43]
tu horum nihil metuis, nihil
cogitas, nihil laboras: si quid5 ex vetere aliqua oratione,
'Iovem ego optimum maximum,' aut 'vellem, si fieri
potuisset, iudices,' aut aliquid eius modi ediscere potueris,
praeclare te paratum in iudicium venturum arbitraris.
[44]
ac si6 tibi nemo responsurus esset, tamen ipsam causam,
ut ego arbitror, demonstrare non posses: nunc ne illud7
quidem cogitas, tibi cum homine disertissimo et ad dicendum
paratissimo futurum esse certamen, quicum modo
disserendum, modo omni ratione pugnandum certandumque
sit. cuius ego ingenium ita laudo ut non pertimescam, ita
probo ut me8 ab eo delectari facilius quam decipi putem
posse.
This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.