3.
[7]
quid est, pro deum hominumque
fidem, in quo ego rei publicae plus hoc tempore
prodesse possim? quid est quod aut populo Romano
gratius esse debeat, aut sociis exterisque nationibus optatius
esse possit, aut saluti fortunisque omnium magis accommodatum
sit? populatae, vexatae, funditus eversae provinciae,
socii stipendiariique populi Romani adflicti, miseri, iam non1
salutis spem sed solacium exiti2 quaerunt.
[8]
qui iudicia
manere apud ordinem senatorium volunt, queruntur accusatores
se idoneos non habere: qui accusare possunt, iudiciorum
severitatem desiderant. populus Romanus interea,
tametsi multis incommodis difficultatibusque adfectus est,
tamen nihil aeque in re publica atque illam veterem iudiciorum
vim gravitatemque requirit. iudiciorum3 desiderio
tribunicia potestas efflagitata est, iudiciorum levitate4 ordo
quoque alius ad res iudicandas postulatur, iudicum culpa
atque dedecore etiam censorium nomen, quod asperius
antea populo videri solebat, id nunc poscitur, id iam populare
et plausibile factum est.
[9]
in hac libidine hominum
nocentissimorum, in populi Romani cotidiana querimonia,
iudiciorum infamia, totius ordinis offensione, cum hoc unum
his tot incommodis remedium esse arbitrarer, ut homines
idonei atque integri causam rei publicae legumque susciperent,
fateor me salutis omnium causa ad eam partem
accessisse rei publicae sublevandae5 quae maxime laboraret.
[10]
nunc quoniam quibus rebus adductus ad causam
accesserim
demonstravi, dicendum necessario est de contentione
nostra, ut in constituendo accusatore quid sequi possitis
habeatis. ego sic intellego, iudices: cum de pecuniis
repetundis nomen cuiuspiam deferatur, si certamen inter
aliquos sit cui potissimum delatio detur, haec duo in primis
spectari oportere, quem maxime velint actorem esse ii
quibus factae esse dicantur iniuriae, et quem minime6
velit is qui eas iniurias fecisse arguatur.
This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
M. Tullius Cicero. M. Tvlli Ciceronis Orationes: Divinatio in Q. Caecilivm. In C. Verrem Recognovit brevique adnotatione critica instruxit Gvlielmvs Peterson Rector Vniversitatis MacGillianae. William Peterson. Oxford. e Typographeo Clarendoniano. 1917. Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis.
The National Endowment for the Humanities provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.