Hide browse bar
Your current position in the text is marked in blue. Click anywhere in the
line to jump to another position:
Search the Perseus Catalog for:
Table of Contents:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
21. ceterum duplex fama est quod ad Pleminium attinet.
alii,
auditis quae Romae acta essent in
exilium Neapolim euntem forte in Q.:
Metellum,
unum
ex legatis,
incidisse et ab eo Regium vi retractum
tradunt;
[
2]
alii ab ipso Scipione legatum cum triginta
nobilissimis equitum missum qui Q.
Pleminium in catenas et cum eo seditionis principes conicerent.
[
3]
ii omnes,
seu ante Scipionis seu tum praetoris iussu,
traditi in custodiam Reginis sunt.
1
[
4]
praetor legatique Locros profecti primam,
sicuti
mandatum erat,
religionis curam habuere:
omnem
enim sacram pecuniam quaeque apud Pleminium
quaeque apud2 milites erat conquisitam,
cum ea quam3 ipsi secum attulerant,
in thensauris reposuerunt ac piaculare sacrum fecerunt.
[
5]
tum vocatos ad contionem milites praetor signa extra urbem efferre iubet castraque in campo locat cum gravi edicto,
si
quis miles aut in urbe restitisset aut secum extulisset
[p. 290]
quod suum non esset;
4 Locrensibus se permittere5 ut quod sui6 quisque cognosset prenderet,
si quid non compareret,
repeteret.
7
[
6]
ante omnia libera corpora placere sine mora Locrensibus restitui;
non levi defuncturum poena qui non restituisset.
[
7]
Locrensium deinde contionem habuit atque iis
libertatem legesque suas populum Romanum senatumque restituere dixit;
si qui Pleminium aliumve
quem accusare vellet,
Regium se sequeretur;
[
8]
si de
P.
Scipione publice queri vellent ea quae Locris
nefarie in deos hominesque facta essent iussu aut
voluntate P.
Scipionis facta esse,
legatos mitterent
Messanam;
[
9]
ibi se cum consilio cogniturum.
Locrenses praetori legatisque,
senatui8 ac populo Romano gratias egerunt;
se ad Pleminium accusandum
ituros;
[
10]
Scipionem,
quamquam parum iniuriis civitatis suae doluerit,
eum esse virum quem amicum
sibi quam inimicum malint esse;
pro certo se habere
neque iussu neque voluntate P.
Scipionis tot tam
nefanda commissa,
sed aut Pleminio nimium,
sibi9 parum creditum,
[
11]
aut natura insitum quibusdam esse ut magis peccari nolint quam satis animi ad vindicanda
peccata habeant.
et praetori et consilio haud mediocre onus
[p. 292]
demptum erat de Scipione cognoscendi.
[
12]
Pleminium et ad10 duo et triginta homines cum eo damnaverunt atque
in catenis Romam miserunt.
[
13]
ipsi ad Scipionem
profecti sunt,
ut ea quoque quae volgata sermonibus
erant de cultu ac desidia imperatoris solutaque
disciplina militiae comperta oculis referrent11 Romam.