M. Tullius Cicero, For Ligarius
Albert Clark, Albert Curtis Clark, Ed.

9. [26] sed vide, quaeso, Caesar, constantiam ornatissimi viri L. Tuberonis¹, quam ego, quamvis ipse probarem, ut probo, tamen non commemorarem, nisi a te cognovissem in primis eam virtutem solere laudari. quae fuit igitur umquam in ullo homine tanta constantia? Constantiam dico; nescio an melius patientiam possim dicere. quotus enim istud² quisque fecisset ut, a quibus partibus in dissensione civili non esset³ receptus, essetque etiam cum⁴ crudelitate reiectus, ad eas ipsas partis⁵ rediret? Magni cuiusdam animi atque eius viri quem de suscepta⁶ causa propositaque sententia nulla contumelia, nulla vis, nullum periculum posset⁷ depellere. [27] Vt enim cetera paria Tuberoni cum Varo fuissent, honos⁸, nobilitas, splendor, ingenium, quae nequaquam fuerunt, hoc certe praecipuum Tuberonis quod iusto cum imperio ex senatus consulto in provinciam suam venerat. hinc prohibitus non ad Caesarem ne iratus, non domum ne iners, non aliquam in⁹ regionem ne condemnare causam illam quam secutus esset¹⁰ videretur: in Macedoniam ad¹¹ Cn. Pompei castra venit, in eam ipsam causam a qua erat reiectus iniuria. [28] quid? cum¹² ista res nihil commovisset eius animum ad quem veneratis, languidiore, credo, studio in causa fuistis; tantum modo in praesidiis eratis, animi vero a causa abhorrebant: an, ut fit in civilibus bellis¹³—nec in vobis magis¹⁴ quam in reliquis; omnes enim vincendi studio tenebamur. pacis equidem semper auctor fui, sed tum sero; erat enim amentis, cum aciem videres, pacem cogitare. omnes, inquam, vincere volebamus; tu certe praecipue¹⁵, qui in eum locum venisses¹⁶ ubi tibi¹⁷ esset pereundum, nisi vicisses. quamquam, ut nunc se res habet, non dubito quin hanc salutem anteponas illi victoriae.