13. nego potuisse iure publico, legibus iis quibus
haec civitas utitur, quemquam civem ulla eius modi calamitate
adfici sine iudicio: hoc iuris in hac civitate etiam tum
cum reges essent dico fuisse, hoc nobis esse a maioribus
traditum, hoc esse denique proprium liberae civitatis, ut nihil
de capite civis aut de bonis sine iudicio senatus aut populi
aut eorum qui de quaque re constituti iudices sint detrahi
possit.
[34]
videsne me non1 radicitus evellere omnis actiones
tuas neque illud agere, quod apertum est, te omnino nihil
gessisse iure, non fuisse tribunum plebis, hodie2 esse patricium?
dico apud pontifices, augures adsunt: versor in
medio iure publico.
quod est, pontifices, ius adoptionis? nempe ut is adoptet
qui neque procreare iam liberos possit, et cum potuerit sit
expertus. quae deinde causa cuique sit adoptionis, quae
ratio generum ac dignitatis, quae sacrorum, quaeri a pontificum
conlegio solet. quid est horum in ista adoptione
quaesitum? adoptat annos viginti natus, etiam minor, senatorem.
liberorumne causa? at procreare potest; habet
uxorem, suscipiet3 ex ea4 liberos; exheredabit igitur pater
filium5.
[35]
quid? sacra Clodiae gentis cur intereunt, quod in
te est? quae omnis notio pontificum, cum adoptarere6, esse
debuit: nisi forte ex te ita quaesitum est, num perturbare7 rem
publicam seditionibus velles et ob eam causam adoptari,
non ut eius filius esses, sed ut tribunus plebis fieres et
funditus everteres civitatem. respondisti, credo, te ita velle.
Pontificibus bona causa visa est: adprobaverunt. non aetas
eius qui adoptabat est quaesita, ut in8 Cn. Aufidio, M. Pupio,
quorum uterque nostra memoria summa senectute alter
Oresten, alter Pisonem adoptavit, quas adoptiones sicut alias
innumerabilis hereditates nominis pecuniae sacrorum secutae
sunt. tu neque Fonteius es, qui esse debebas, neque patris
heres, neque amissis sacris paternis in haec adoptiva venisti.
ita perturbatis sacris, contaminatis gentibus, et quam deseruisti
et quam polluisti, iure Quiritium legitimo tutelarum
et hereditatium9 relicto, factus es eius filius contra fas cuius
per aetatem pater esse potuisti.
This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
M. Tullius Cicero. M. Tulli Ciceronis Orationes: Recognovit brevique adnotatione critica instruxit Albertus Curtis Clark. Albert Clark. Oxonii. e Typographeo Clarendoniano. 1909. Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis.
The National Endowment for the Humanities provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.