40. de Cotta Veronensi
Haec infausta dies nigroque notanda lapilloSemper tristis erit - sic voluere dei -
Quandoquidem illa mihi misero te, frater, ademit,
O Cotta, et Musarum decus et Veneris.
5Hac iccirco die tabescent lumina fletu,
Nec cessabo meas imbre rigare genas.
Et ne forte animo nostro effluxisse putares,
Prisco more tuo sacra feram tumulo;
Quin etiam ne forsan edax te deleat aetas,
10Saecula te in nostro carmine pervoluent.