73. ode distrophos ad morum
Ille mi coelo et superis videtur,More, par, qui inter mediocritatem
Auream vivit neque sumptuosa
Pallet in aula,
5Qui per hostilem est gladium expeditus
Ire pro chara patria et pericla
Quaeque metiri. Huic neque consularis
Purpura curae,
Nec peregrinus male feriato
10Splendet in mensa tenui Lyaeus
Cum casa et fundo et lare liberali
Paupere vita.
Huic neque horrendi tuba rauca Martis
Eximit somnos neque praeliantum
15Saeva vis sed nec feriente Erynni
Turba cadentum.
Huic in umbrosis licet esculetis
Tuta dormire: hunc neque ter bis Aphro
Vestiunt lanae generosiori
20Murice tinctae.
O mihi, si sint mihi parva rura
Et greges, et sit mihi vita agrestis,
Ter quater felix ferar, imo ab omni
Parte beatus:
25Dummodo et Phaebus tenuem Camaenae
Spiritum haud mendax mihi det, prophanum
Spernere et vulgu<s> atque inimica sacris
Ora poetis!
Non magis Craesi cumulata curem
30Dona nec rubri Occeani lapillos,
Invidus nulli neque formidatus
Invidiosus.