79. obscaenam patris et filiae consuetudinem damnat
Patri filia pulchra copulatur.O dirum scelus et scelus nephandum:
O audaciam in orbe singularem!
Non possum hoc reticere prae dolore.
5Si non curat uterque vim deorum
Nec coeli metuit graves ruinas,
Si non famam hominum timet loquentum,
Non saltem timuisse tunc decebat
Noctem, tecta facesque nuptiales
10Et testem thalamum tori iugalis
In quo nupserat alteri marito?
Ergo filia tam scelesta - contra
Quam fas est - patris est amore capta:
Inflammata libidine huc et illuc
15Fertur, nec superat pudor furorem:
Pellexitque animum rudem puellae,
Ignaramque libidinis scelestus
Instruxit pater. Hanc suam vocavit
Sponsam; hanc saepe suo ore suaviatus,
20Non nata<s> veluti solent parentes,
Et non ut decuit pium parentem:
Hanc et delitias suas vocavit
Et solatiolum omnium malorum.
Iam non filia, sed parentis uxor,
25Quod matri modo straverat cubile,
Pulsa matre, iubet sibi parari,
Ut nubat tenero suo parenti
Infausto auspicio et deis sinistris.
Et mater videt ipsa pellicatum
30Nata: nec revocat piis querellis:
Nec fletu assiduo movet maritum
Nec luctu quibus illa consenescit,
Amplexu aut vetito avocat puellam.
O dirum scelus; o parens sceleste;
35O nata improba pessimi parentis!.
Quis vidit Venerem magis nephandam,
Obscaenam magis atque inauspicatam?