75. elegia ad Battum et Frastorum et Foelicem
Mobilis autumnus redit et iam praeterit aestas:Annuus exactis mensibus orbis adest
Ex quo relliquias divinique ossa sepulchro
Condidimus Turri tristibus inferiis.
5Batte, igitur, seu te priscorum Roma virorum
Mater alit, Veneti seu tenet ora maris-
Nam te Veronae dixerunt adfore multi
Iamdudum et patrios deseruisse lares -
Pone illi tumulum et tumulo superaddito inani
10Exuvias fratris tristia dona tui.
Annua vota etiam veterum de more parentum
Et pompam solennem anxius exequere;
Namque infausta dies nigroque notanda lapillo
Haec tibi semper erit: sic voluere dei.
15Quod tibi ne rursus videar renovare dolorem
Singula praetereo: dicere nam miserum est.
Nam tibi turgiduli tabescunt semper ocelli
Et pluvia ex oculis candida praecipitat,
Flebilibusque modis fraternum urgere sepulcrum
20Non cessas teque his excruciare malis;
Ulla tuum neque non possunt lenire dolorem
Gaudia, sed ploras fletibus assiduis:
Ante tuos oculos illius semper imago,
Semper et illius tristior interitu es.
25Hanc olim pietatem aeternis condere chartis
Nitar, scribendoque invigilabo magis
Ut te haec atque alia atque alia et te quaelibet aetas
Et gens te Europae noscitet atque Asiae,
Laudibus eximiis et te vaga fama loquatur
30Et veniens una atque altera posteritas.
At tu quem Verona tenet, Verona virorum
Altrix et virtutum omnium amica parens,
Huc adsis, Frastore, et mascula tura cremato:
Hos manes multa ter venerare prece.
35Carmina dic quibus es Battum solatus amicum:
Talia nam noster carmina Marcus amat.
Ille tibi moriens artem donasse medendi
Dicitur et famae consuluisse tuae:
Ille etiam te fraterno dilexit amore
40Tempore quo vestis tradita pura tibi est.
Crevit amor vester pariter crescentibus annis:
Nam studium atque eadem cura in amore fuit.
Ille etiam iuvenis causas arcanaque rerum
Astrorumque ortus noverat atque obitus;
45Illa tempestate ferox mors abstulit illum
Quum factis famam extenderet egregiis.
Purpureos igitur flores huic sparge sepulchro;
Dic muto et "Requiem perpetuam" cineri.
Tu quoque qui Tenni rupes colis, o bone Foelix,
50Quem bello et genuit Felsina clara toga,
Dic tumulo pia verba et lauro altaria cinge.
Nonne vides? Deus est Turrius ille, deus.
Ecce novum magno processit sydus Olympo;
Haec Turri sero vespere stella micat:
55Exoritur nitidae semper dux praevia lunae
Et semper claro lumine conspicua est.
Adsis, o Turri, nostraeque illabere menti:
Florida nanque damus haec tibi serta deo,
Gratamurque deum et meritos largimur honores
60Teque salutamus rupibus aereis.
Ipse tibi Phebi natus favet: ipse rogatus
Rippicolas saevo perdidit exitio;
Nam phama est quum olim tua funera portarentur
Hos tumulum votis non decorasse tuum:
65Illorum hinc saevit pestis vesana medullis,
Infecit miserum vulgus acerba lues.
Rippiculae, hunc igitur tumulum celebrate quotannis,
Sanguine taurino pacificate deum.
Respice me, Turri, interea: tibi munera semper,
70Semper digna tua carmina morte feram;
Neu te tempus edax scabra rubigine tangat
Saecula te in nostro carmine pervoluent.
