Titus Livius (Livy), The History of Rome, Book 45
Alfred C. Schlesinger, Ph.D., Ed.

[3] "et Macedonas Illyriosque liberos esse, ut audimus, iubetis, cum servierint, antequam vobiscum bellarent—nec cuiusquam fortunae invidemus, [4] immo agnoscimus clementiam populi Romani-; Rhodios, qui nihil aliud quam quieverunt hoc bello, hostes [p. 316] ex sociis facturi estis? [5] certe iidem² vos estis Romani,³ qui ideo felicia bella vestra esse, quia iusta sint, prae vobis fertis, nec tam exitu eorum, quod vincatis, quam principiis, quod numquam⁴ sine causa suscipiatis, gloriamini. [6] Messana in Sicilia oppugnata Carthaginienses, Athenae oppugnatae et Graecia in servitutem petita et adiutus Hannibal pecunia auxiliis Philippum hostem fecerunt. [7] Antiochus ipse ultro ab Aetolis, hostibus vestris, accersitus, ex Asia classe in Graeciam traiecit; Demetriade et Chalcide et saltu Thermopylarum occupato de possessione imperii vos deicere est⁵ conatus. [8] cum Perseo socii vestri oppugnati, aut⁶ interfecti reguli principesque gentium aut populorum causa belli vobis fuere. [9] quem tandem titulum nostra calamitas habitura est, si perituri sumus? nondum segrego civitatis causam a Polyarato et Dinone, civibus nostris, et iis, quos ut traderemus vobis, adduximus. si omnes Rhodii aeque noxii essemus, quod nostrum in hoc bello crimen esset? [10] Persei partibus favimus et, quemadmodum Antiochi Philippique bello pro vobis adversus reges, sic nunc pro rege adversus vos stetimus. [11] quemadmodum soleamus socios iuvare et quam impigre capessere bella, C. Livium, L. Aemilium [p. 318] Regillum interrogate, qui classibus vestris in Asia⁷ praefuerunt. numquam vestrae naves pugnavere sine nobis. [12] nos⁸ nostra classe pugnavimus semel ad Samum, iterum in Pamphylia adversus Hannibalem imperatorem; [13] quae victoria nobis eo gloriosior est, quod, cum ad Samum magnam partem navium adversa pugna et egregiam iuventutem amisissemus, ne tanta quidem clade territi iterum ausi sumus⁹ regiae classi ex Syria venienti obviam ire. [14] haec non gloriandi causa rettuli—neque enim ea nunc nostra est fortuna—sed ut admonerem, quemadmodum adiuvare socios solerent Rhodii.