Völsunga saga
Guðni Jónsson and Bjarni Vilhjálmsson, Ed.

Reginn gerir nú eitt sverð ok fær í hönd Sigurði. Hann tók við sverðinu ok mælti: "Þetta er þitt smíði, Reginn," ok höggr í steðjann, ok brotnaði sverðit. Hann kastar brandinum ok bað hann smíða annat betra. Reginn gerir annat sverð ok fær Sigurði. Hann leit á. "Þetta mun þér líka, en vant mun yðr at smíða." Sigurðr reynir þetta sverð ok brýtr sem it fyrra. Þá mælti Sigurðr til Regins: "Þú munt líkr vera inum fyrrum frændum þínum ok vera ótrúr." Gekk nú til móður sinnar. Hún fagnar honum vel; talast nú við ok drekka. Þá mælti Sigurðr: "Hvárt höfum vér rétt til spurt, at Sigmundr konungr seldi yðr sverðit Gram í tveim hlutum?" Hún svarar: "Satt er þat." Sigurðr mælti: "Fá mér í hönd, ek vil hafa." Hún kvað hann líkligan til frama ok fær honum sverðit. Sigurðr hittir nú Regin ok bað hann þar gera af sverð eptir efnum. Reginn reiddist ok gekk til smiðju með sverðsbrotin ok þykkir Sigurðr framgjarn um smíðina. Reginn gerir nú eitt sverð. Ok er hann bar ór aflinum, sýndist smiðjusveinum sem eldar brynni ór eggjunum; biðr nú Sigurð við taka sverðinu ok kveðst eigi kunna sverð at gera, ef þetta bilar. Sigurðr hjó í steðjann ok klauf niðr í fótinn, ok brast eigi né brotnaði. Hann lofaði sverðit mjök ok fór til árinnar með ullarlagð ok kastar í gegn straumi, ok tók í sundr, er hann brá við sverðinu. Gekk Sigurðr þá glaðr heim. Reginn mælti: "Efna muni þér heit yður nú, er ek hefi gert sverðit, ok hitta Fáfni." Sigurðr svarar: "Efna munu vér ok þó annat fyrr, at hefna föður míns." Sigurðr varð því ástsælli, sem hann var ellri, af öllu fólki, svá at hvert barn unni honum hugástum.