Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
Jörmunrekr hefir konungr heitit. Hann var ríkr
konungr í þann tíma. Hans sonr hét Randvér. Konungr
heimtir á tal son sinn ok mælti: "Þú skalt fara
mína sendiför til Jónakrs konungs ok minn ráðgjafi,
er Bikki heitir. Þar er upp fædd Svanhildr, dóttir Sigurðar
Fáfnisbana, er ek veit fegrsta mey undir heimsólu.
Hana vilda ek helzt eiga, ok hennar skaltu biðja
til handa mér." Hann segir: "Skylt er þat, herra, at
ek fara yðra sendiför." Lætr nú búa ferð þeira sæmiliga.
Fara þeir nú, unz þeir koma til Jónakrs konungs,
sjá Svanhildi, þykkir mikils um vert hennar fríðleik.
Randvér heimti konung á tal ok mælti: "Jörmunrekr
konungr vill bjóða yðr mægi sitt. Hefir hann
spurn til Svanhildar, ok vill hann kjósa hana sér til
konu, ok er ósýnt, at hún sé gefin ríkara manni en
hann er." Konungr segir, at þat var virðuligt ráð ok
er hann mjök frægr. Guðrún segir: "Valt er hamingjunni
at treystast, at eigi bresti hún." En með fýsing
konungs ok öllu því, er á lá, er þetta nú ráðit, ok
ferr nú Svanhildr til skips með virðuligu föruneyti
ok sat í lyptingu hjá konungs syni. Þá mælti Bikki til
Randvés: "Sannligt væri þat, at þér ættið svá fríða
konu, en eigi svá gamall maðr." Honum fellst þat vel
í skap ok mælti til hennar með blíðu ok hvárt til annars;
koma heim í land ok hitta konung. Bikki mælti:
"Þat samir, herra, at vita, hvat títt er um, þótt vant
sé upp at bera, en þat er um vélar þær, er sonr þinn
hefir fengit fulla ást Svanhildar, ok er hún hans frilla,
ok lát slíkt eigi óhegnt." Mörg ill ráð hafði hann
honum áður kennt, þó at þetta biti fyrir of hans ráð
ill. Konungr hlýddi hans mörgum vándum ráðum.
Hann mælti ok mátti eigi stilla sik af reiði, at Randvé
skyldi taka ok á gálga festa. Ok er hann var til leiddr
gálgans, þá tók hann hauk einn ok plokkaði af honum
allar fjaðrirnar ok mælti, at sýna skyldi feðr hans.
Ok er konungrinn sá, mælti hann: "Þar má nú sjá,
at honum þykkir ek þann veg hniginn sæmdinni sem
haukrinn fjöðrunum", -- ok biðr hann taka af gálganum.
Bikki hafði þar um vélt á meðan, ok var hann
dauðr. Enn mælti Bikki: "Engum manni áttu verri at
vera en Svanhildi. Lát hana deyja með skömm." Konungr
svarar: "Þat ráð munu vér taka." Síðan var hún
bundin í borgarhliði ok hleypt hestum at henni. En
er hún brá í sundr augum, þá þorðu eigi hestarnir at
sporna hana. Ok er Bikki sá þat, mælti hann, at belg
skyldi draga á höfuð henni, ok svá var gert, en síðan
lét hún líf sitt.