previous next

Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics

er þat sagt einhverja nótt, at Atli konungr vaknar ór svefni. Mælti hann við Guðrúnu: "Þat dreymdi mik," segir hann, "at þú legðir á mér sverði." Guðrún réð drauminn ok kvað þat fyrir eldi, er járn dreymdi, -- "ok dul þeiri, er þú ætlar þik öllum fremra." Atli mælti: "Enn dreymdi mik sem hér væri vaxnir tveir reyrteinar, ok vilda ek aldri skeðja. Síðan váru þeir rifnir upp með rótum ok roðnir í blóði ok bornir á bekki ok boðnir mér at eta. Enn dreymdi mik, at haukar tveir flygi mér af hendi ok væri bráðalausir ok fóru til heljar. Þótti mér þeira hjörtum við hunang blandit, ok þóttumst ek eta. Síðan þótti mér sem hvelpar fagrir lægi fyrir mér ok gullu við hátt, ok át ek hræ þeira at mínum óvilja." Guðrún segir: "Eigi eru draumar góðir, en eptir munu ganga. Synir þínir munu vera feigir, ok margir hlutir þungir munu oss at hendi koma." "Þat dreymdi mig enn," segir hann, "at ek lægja í kör ok væri ráðinn bani minn." líðr þetta, ok er þeira samvista fálig. íhugar Atli konungr, hvar niðr mun komit þat mikla gull, er átt hafði Sigurðr, en þat veit Gunnarr konungr ok þeir bræðr. Atli var mikill konungr ok ríkr, vitr ok fjölmennr; gerir ráð við sína menn, hversu með skal fara. Hann veit, at þeir Gunnarr eigu miklu meira en einir menn megi við þá jafnast; tekr þat ráð at senda menn á fund þeira bræðra ok bjóða þeim til veizlu ok at sæma þá mörgum hlutum. maðr var fyrir þeim, er Vingi er nefndr. Drottningin veit þeira einmæli ok grunar, at vera muni vélar við bræðr hennar. Guðrún rístr rúnar, ok hún tekr einn gullhring ok knýtti í vargshár ok fær þetta í hendr sendimönnum konungs. Síðan fóru þeir eptir konungs boði. Ok áðr þeir stigi á land, Vingi rúnarnar ok sneri á aðra leið ok at Guðrún fýsti í rúnum, at þeir kæmi á hans fund. Síðan kómu þeir til hallar Gunnars konungs, ok var tekit við þeim vel ok gervir fyrir þeim eldar stórir. Ok síðan drukku þeir með gleði inn bezta drykk. Þá mælti Vingi: "Atli konungr sendir mik hingat ok vildi, at þit sættið hann heim með miklum sóma ok þægið af honum mikinn sóma, hjálma ok skjöldu, sverð ok brynjur, gull ok góð klæði, herlið ok hesta ok mikit lén, ok ykkr lézt hann bezt unna síns ríkis." Þá brá Gunnarr höfði ok mælti til Högna: "Hvat skulum vit af þessu boði þiggja? Hann býðr okkr at þiggja mikit ríki, en enga konunga veit ek jafnmikit gull eiga sem okkr, því at vit höfum þat gull allt, er á Gnitaheiði , ok eigum við stórar skemmur fullar af gulli ok inum beztum höggvopnum ok alls konar herklæðum. Veit ek minn hestinn beztan ok sverðit hvassast, gullit ágætast." Högni svarar: "Undrumst ek boð hans, því at þat hefir hann sjaldan gert, ok óráðligt mun vera at fara á hans fund, ok þat undrumst ek, er ek gersimar þær, er Atli konungr sendi okkr, at ek vargshári knýtt í einn gullhring, ok vera, at Guðrúnu þykki hann úlfshug við okkr hafa ok vili hún eigi, at vit farim." Vingi sýnir honum rúnarnar þær, er hann kvað Guðrúnu sent hafa. gengr alþýða at sofa, en þeir drukku við nokkura menn. Þá gekk at kona Högna, er hét Kostbera, kvenna fríðust, ok leit á rúnarnar. Kona Gunnars hét Glaumvör, skörungr mikill. Þær skenktu. Konungar gerðust allmjök drukknir. Þat finnr Vingi ok mælti "Ekki er því at leyna, at Atli konungr er þungfærr mjök ok gamlaðr mjök at verja sitt ríki, en synir hans ungir ok til eingis færir. vill hann gefa yðr vald yfir ríkinu, meðan þeir eru svá ungir, ok ann yðr bezt at njóta." var bæði, at Gunnarr var mjök drukkinn, en boðit mikit ríki, mátti ok eigi við sköpum vinna, heitr ferðinni ok segir Högna, bróður sínum. Hann svarar: "Yðart atkvæði mun standa hljóta, ok fylgja mun ek þér, en ófúss em ek þessarar ferðar."
load focus English (William Morris and Eirikr Magnusson, 1888)
load Vocabulary Tool
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: