Völsunga saga
Guðni Jónsson and Bjarni Vilhjálmsson, Ed.

Þat er nú at segja frá sonum Guðrúnar, at hún hafði svá búit þeira herklæði, at þá bitu eigi járn, ok hún bað þá eigi skeðja grjóti né öðrum stórum hlutum ok kvað þeim þat at meini mundu verða, ef eigi gerði þeir svá. Ok er þeir váru komnir á leið, finna þeir Erp, bróður sinn, ok spyrja, hvat hann mundi veita þeim. Hann svarar: "Slíkt sem hönd hendi eða fótr fæti." Þeim þótti þat ekki vera ok drápu hann. Síðan fóru þeir leiðar sinnar ok litla hríð, áðr Hamðir rataði ok stakk niðr hendi ok mælti: "Erpr mun satt hafa sagt. Ek munda falla nú, ef eigi styddumst ek við höndina." Litlu síðar ratar Sörli ok brást á fótinn ok fekk staðizt ok mælti: "Falla munda ek nú, ef eigi stydda ek mik við báða fætr." Kváðust þeir nú illa hafa gert við Erp, bróður sinn; fóru nú, unz þeir kómu til Jörmunreks konungs, ok gengu fyrir hann ok veittu honum þegar tilræði. Hjó Hamðir af honum hendr báðar, en Sörli fætr báða. Þá mælti Hamðir: "Af mundi nú höfuðit, ef Erpr lifði, bróðir okkarr, er vit vágum á leiðinni, ok sám vit þat of síð," sem kveðit er: "Af væri nú höfuðit,
ef Erpr lifði
bróðir okkarr inn böðfrækni,
er vit á braut vágum."

Í því höfðu þeir af brugðit boði móður sinnar, er þeir höfðu grjóti skatt. Nú sækja menn at þeim, en þeir vörðust vel ok drengiliga ok urðu mörgum manni at skaða. Þá bitu eigi járn. Þá kom at einn maðr, hár ok eldiligr, með eitt auga ok mælti: "Eigi eru þér vísir menn, er þér kunnið eigi þeim mönnum bana at veita." Konungrinn svarar: "Gef oss ráð til, ef þú kannt." Hann mælti: "Þér skuluð berja þá grjóti í hel." Svá var ok gert, ok þá flugu ór öllum áttum steinar at þeim, ok varð þeim þat at aldrlagi.