Völsunga saga
Guðni Jónsson and Bjarni Vilhjálmsson, Ed.

Þat er einn dag, er þær gengu til árinnar Rínar at þvá sér, þá óð Brynhildr lengra út á ána. Guðrún spyrr, hví þat gegndi. Brynhildr segir: "Hví skal ek um þetta jafnast við þik heldr en um annat? Ek hugða, at minn faðir væri ríkari en þinn ok minn maðr unnit mörg snilldarverk ok riði eld brennanda, en þinn bóndi var þræll Hjálpreks konungs. Guðrún svarar með reiði: "Þá værir þú vitrari, ef þú þegðir en lastaðir mann minn. Er þat allra manna mál, at engi hafi slíkr komit í veröldina fyrir hversvetna sakir, ok eigi samir þér vel at lasta hann, því at hann er þinn frumverr, ok drap hann Fáfni ok reið vafrlogann, er þú hugðir Gunnar konung, ok hann lá hjá þér ok tók af hendi þér hringinn Andvaranaut, ok máttu nú hér hann kenna." Brynhildr sér nú þenna hring ok kennir. Þá fölnar hún, sem hún dauð væri. Brynhildr fór heim ok mælti ekki orð um kveldit. Ok er Sigurðr kom í rekkju, spyrr Guðrún: "Hví er Brynhildr svá ókát?" Sigurðr svarar: "Eigi veit ek glöggt, en grunar mik, at vér munum vita brátt nokkuru gerr." Guðrún mælti: "Hví unir hún eigi auð ok sælu ok allra manna lofi, ok fengit þann mann, sem hún vildi?" Sigurðr mælti: "Hvar var hún þá, er hún sagði þat, at hún þættist inn æðsta eiga eða þann, er hún vildi helzt eiga?" Guðrún svarar: "Ek skal eptir spyrja á morgin, hvern hún vill helzt eiga." Sigurðr svarar: "Þess let ek þik, ok iðrast muntu, ef þú gerir þat." Ok um morgininn sátu þær í skemmu sinni, ok var Brynhildr hljóð. Þá mælti Guðrún: "Ver kát Brynhildr. Angrar þik okkart viðrtal? Eða hvat stendr þér fyrir gamni?" Brynhildr svarar: "Illt eitt gengr þér til þessa, ok hefir þú grimmt hjarta." "Virð eigi svá," segir Guðrún, "ok seg heldr." Brynhildr svarar: "Spyr þess eina, at betr sé, attu vitir. Þat samir ríkum konum. Ok er gott góðu at una, er yðr gengr allt at óskum." Guðrún svarar: "Snemmt er því enn at hæla, ok er þetta nokkur sú forspá. Hvat reki þér at oss? Vér gerðum yðr ekki til angrs." Brynhildr svarar: "Þess skaltu gjalda, er þú átt Sigurð, ok ek ann þér eigi hans at njóta né gullsins mikla." Guðrún svarar: "Eigi vissa ek yður ummæli, ok vel mætti faðir minn sjá ráð fyrir mér, þóttu værir ekki at hitt." Brynhildr svarar: "Ekki höfum vér launmæli haft, ok þó höfum vit eiða svarit, ok vissu þér þat, at þér véltuð mik, ok þess skal hefna." Guðrún svarar: "Þú er betr gefin en makligt er, ok þinn ofsi mun illa sjatna, ok þess munu margir gjalda." "Una mundu vér," segir Brynhildr, "ef eigi ættir þú göfgara mann." Guðrún svarar: "Áttu svá gofgan mann, at óvíst er, hverr meiri konungr er, ok gnótt fjár ok ríkis." Brynhildr svarar: "Sigurðr vá at Fáfni, ok er þat meira vert en allt ríki Gunnars konungs," -- svá sem kveðit er: "Sigurðr vá at ormi,
en þat síðan mun
engum fyrnast,
meðal öld lifir.
En hlýri þinn
hvárki þorði
eld at ríða
né yfir stíga."

Guðrún svarar: "Grani rann eigi eldinn undir Gunnari konungi, en hann þorði at ríða, ok þarf honum eigi hugar at frýja." Brynhildr svarar: "Dyljumst eigi við, at ek hygg Grímhildi eigi vel." Guðrún svarar: "Ámæl henni eigi, því at hún er til þín sem til dóttur sinnar." Brynhildr svarar: "Hún veldr öllum upphöfum þess böls, er oss bítr. Hún bar Sigurði grimmt öl, svá at eigi mundi hann mitt nafn." Guðrún svarar: "Margt rangt orð mælir þú, ok mikil lygi er slíkt." Brynhildr svarar: "Njóti þér svá Sigurðar sem þér hafið mik eigi svikit, ok er yðart samveldi ómakligt, ok gangi yðr svá sem ek hygg." Guðrún svarar: "Betr mun ek njóta en þú mundir vilja, ok engi gat þess, at hann ætti of gott við mik né eitt sinn." Brynhildr svarar: "Illa mælir þú, ok er af þér rennr, muntu iðrast, ok hendum eigi heiptyrði." Guðrún segir: "Þú kastaðir fyrri heiptarorðum á mik. Lætr þú nú sem þú munir yfir bæta, en þó býr grimmt undir." "Leggjum niðr ónýtt hjal," segir Brynhildr. "Ek þagða lengi yfir mínum harmi, þeim er mér bjó í brjósti, en ek ann þínum bróður at eins, ok tökum annat tal." Guðrún segir: "Langt sér hugr þinn um fram." Ok þar af stóð mikill ófagnaðr, er þær gengu á ána ok hún kenndi hringinn ok þar af varð þeira viðræða.