XXVI
[26arg] Verba P. Nigidii quibus dicit in nomine Valeri in casu vocandi primam syllabam acuendam esse; et item alia ex eiusdem verbis ad rectam scripturam pertinentia.P. NIGIDII verba sunt ex Commentariorum Grammaticorum vicesimo quarto, hominis in disciplinis doctrinarum omnium praecellentis: “Deinde,” inquit, “voculatio qui poterit servari, si non sciemus in nominibus, ut 'Valeri,' utrum interrogandi an vocandi sint? Nam interrogandi secunda syllaba superiore tonost quam prima, deinde novissima deicitur; at in casu vocandi summo tonost prima, deinde gradatim descendunt.” [2] Sic quidem Nigidius dici praecipit. Sed si quis nunc, Valerium appellans, in casu vocandi secundum id praeceptum Nigidii acuerit primam, non aberit quin rideatur. [3] “Summum” autem “tonum” προσῳδίαν acutam dicit et quem “accentum” nos dicimus “voculationem” appellat et “casum interrogandi” eum dicit, quem nunc nos “genetivum” dicimus. [p. 502] [4] Id quoque in eodem libro Nigidiano animadvertimus: “Si 'huius,'” inquit, “'amici' vel 'huius magni' scribas, unum i facito extremum, sin vero 'hei magnei,' 1 'hei amicei,' casu multitudinis recto, tum ante i scribendum erit e, atque id ipsum facies in similibus. Item si 'huius terrai' scribas, i littera fit extrema, si 'huic terrae,' per e scribendum est. Item 'mei' qui scribit in casu interrogandi, velut cum dicimus ' mei studiosus,' per i unum scribat, non per e; at cum 'mehei,' tum per e et i scribendum est, quia dandi casus est.” [5] Haec nos auctoritate doctissimi hominis adducti, propter eos qui harum quoque rerum scientiam quaerunt, non praetermittenda existimavimus.
