This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
[114]
Dum haec taliaque iactamus, inhorruit mare
nubesque undique adductae obruere tenebris diem. Discurrunt nautae ad officia
trepidantes velaque tempestati subducunt. Sed nec certos fluctus ventus impulerat,
nec quo destinaret cursum, gubernator sciebat. Siciliam modo ventus dabat,
saepissime in oram Italici litoris aquilo possessor convertebat huc illuc obnoxiam
ratem,1 et quod
omnibus procellis periculosius erat, tam spissae repente tenebrae lucem
suppresserant, ut ne proram quidem totam gubernator videret. Itaque hercules
postquam maris ira infesta2 convaluit, Lichas trepidans ad me supinas porrigit manus et
“tu” inquit “Encolpi, succurre periclitantibus et vestem
illam divinam sistrumque redde navigio. Per fidem, miserere, quemadmodum quidem
soles.”
Et illum quidem vociferantem in mare ventus excussit, repetitumque infesto gurgite
procella circumegit atque hausit. Tryphaenam autem prope iam fidelissimi rapuerunt
servi, scaphaeque impositam cum maxima sarcinarum parte abduxere certissimae morti.
. .
Applicitus cum clamore flevi et “Hoc” inquam “a diis meruimus, ut
nos sola morte coniungerent? Sed non crudelis fortuna concedit. Ecce iam ratem
fluctus evertet, ecce iam amplexus amantium iratum dividet mare. Igitur, si vere
Encolpion dilexisti, da oscula, dum licet, et ultimum
hoc gaudium fatis properantibus rape.” Haec ut ego dixi, Giton vestem
deposuit[p. 240] meaque tunica contectus exeruit ad osculum caput. Et ne
sic cohaerentes malignior fluctus distraheret, utrumque zona circumvenienti
praecinxit et “Si nihil aliud, certe diutius” inquit “iunctos nos
mare3 feret, vel si voluerit misericors ad idem litus expellere, aut
praeteriens aliquis tralaticia humanitate lapidabit, aut quod ultimum est iratis
etiam fluctibus, imprudens harena componet.” Patior ego vinculum
extremum, et veluti lecto funebri aptatus exspecto mortem iam non molestam. Peragit
interim tempestas mandata fatorum omnesque reliquias navis expugnat. Non arbor erat
relicta, non gubernacula, non funis aut remus, sed quasi rudis atque infecta
materies ibat cum fluctibus ...
Procurrere piscatores parvulis expediti navigiis ad praedam rapiendam. Deinde ut
aliquos viderunt, qui suas opes defenderent, mutaverunt crudelitatem in auxilium . .
.
Petronius Arbiter. Petronius. Michael Heseltine. London. William Heinemann. 1913.
The Annenberg CPB/Project provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.