15.
[36]
populi
quidem Romani iudicia multa ambo habetis, quibus
vos non1 satis moveri permoleste fero. quid enim gladiatoribus2
clamores innumerabilium civium? quid populi versus? quid
Pompei statuae plausus infiniti? quid duobus3 tribunis plebis
qui vobis adversantur? parumne haec significant incredibiliter
consentientem populi Romani universi voluntatem? quid?
Apollinarium ludorum plausus vel testimonia potius et
iudicia populi Romani parum magna4 vobis videbantur?
O beatos illos qui, cum adesse ipsis propter vim armorum
non licebat, aderant tamen et in medullis populi Romani ac
visceribus haerebant! Nisi forte Accio tum plaudi et sexagesimo
post anno palmam dari, non Bruto putabatis5, qui
ludis suis ita caruit ut in illo apparatissimo spectaculo studium6
populus Romanus tribueret7 absenti8, desiderium liberatoris
sui perpetuo plausu et clamore leniret.
[37]
equidem is sum
qui istos plausus, cum popularibus9 civibus tribuerentur,
semper contempserim; idemque cum a summis, mediis,
infimis, cum denique ab universis hoc idem fit, cumque ei
qui ante sequi populi consensum solebant fugiunt, non
plausum illum, sed iudicium puto. sin haec leviora vobis
videntur quae sunt gravissima, num etiam hoc contemnitis
quod sensistis tam caram populo Romano vitam A. Hirti10
fuisse? satis erat enim probatum illum esse populo Romano,
ut est11; iucundum amicis, in quo vincit omnis; carum suis,
quibus est ipse12 carissimus: tantam tamen sollicitudinem
bonorum, tantum timorem omnium13 in quo meminimus?
certe in nullo.
[38]
quid igitur? hoc vos, per deos immortalis!
quale sit non interpretamini? quid? eos de vestra vita
cogitare non14 censetis quibus eorum quos sperant rei publicae
consulturos vita tam cara sit?
cepi fructum, patres conscripti, reversionis meae, quoniam
et ea dixi, ut quicumque casus consecutus esset, exstaret
constantiae meae testimonium, et sum a vobis benigne ac
diligenter auditus. quae potestas si mihi saepius sine meo
vestroque periculo fiet, utar: si minus, quantum potero, non15
tam mihi me quam rei publicae reservabo. mihi fere16 satis
est quod vixi vel ad aetatem vel ad gloriam: huc si quid
accesserit, non tam mihi quam vobis reique publicae accesserit.
This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
1 vos non Poggius: vobis vo V: non s2: om. cett.
2 gladiatoriis D
3 duobus Faernus: ii V: u t: hi n: his cs
4 parum magna V: parva D
5 non putabitis (-batis t) Bruto D
6 studium suum V2
7 tribueret V2: tribuerit V1D
8 ut absenti V: absenti, ut Faernus
9 a popularibus c (at vid. Madvig, Opusc. i. 203): a populi parte Campe
10 A. om. V1
11 esset D
12 ipse om. D
13 omnium om. V
14 non om. D
15 et om. D
16 mihi fere D: qui mihi fere V: quia mihi fere coni. Halm
M. Tullius Cicero. M. Tulli Ciceronis Orationes: Recognovit breviqve adnotatione critica instrvxit Albertus Curtis Clark Collegii Reginae Socius. Albert Curtis Clark. Oxford. e Typographeo Clarendoniano. 1918. Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis.
The National Endowment for the Humanities provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.