Παυσανίας ὁ Πλειστώνακτος
Παυσανίας ὁ Πλειστώνακτος πρὸς τὸν ἐρωτήσαντα, διὰ τί τῶν ἀρχαίων νόμων οὐδένα κινεῖν ἔξεστι παρ᾽ αὐτοῖς, ‘ὅτι τοὺς: νόμους’ ἔφη ‘τῶν ἀνδρῶν, οὐ τοὺς ἄνδρας τῶν νόμων κυρίους εἶναι δεῖ. ’
ἐπαινοῦντος δὲ αὐτοῦ ἐν Τεγέᾳ μετὰ τὴν φυγὴν τοὺς Λακεδαιμονίους:, εἶπέ τις: ‘διὰ τί οὖν οὐκ ἔμενες ἐν Σπάρτῃ ἀλλ᾽ ἔφυγες;᾽’ ‘ὅτι οὐδ᾽ οἱ [p. 164] ἰατροί’ ἔφη ‘παρὰ τοῖς ὑγιαίνουσιν, ὅπου δὲ οἱ νοσοῦντες, διατρίβειν εἰώθασιν.’
πυνθανομένου δέ τινος αὐτοῦ, πῶς ἂν δυνηθεῖεν τοὺς Θρᾷκας νικῆσαι, ‘εἰ τὸν ἄριστον’ εἶπε ‘στρατηγὸν καταστήσαιμεν. ’
ἰατροῦ δ᾽ ἐπισκεπτομένου αὐτὸν καὶ εἰπόντος ‘οὐδὲν κακὸν ἔχεις’, ‘οὐ γάρ σοὶ’ ἔφη ‘ἰατρῷ χρῶμαι.’
μεμφομένου δέ τινος αὐτὸν τῶν φίλων, διότι ἰατρόν τινα κακῶς λέγει, πεῖραν οὐκ ἔχων αὐτοῦ οὐδὲ ἀδικηθείς τι, ‘ὅτι’ εἶπεν ‘εἰ ἔλαβον αὐτοῦ πεῖραν οὐκ ἂν ἔζων.’
τοῦ δὲ ἰατροῦ εἰπόντος αὐτῷ ‘γέρων γέγονας’, ‘διότι’ εἶπεν ‘οὐκ ἐχρησάμην σοὶ ἰατρῷ.’
κράτιστον δέ᾽ ἔλεγε τοῦτον ἰατρὸν εἶναι, τὸν μὴ κατασήποντα τοὺς ἀρρωστοῦντας ἀλλὰ τάχιστα θάπτοντα.
