M. Tullius Cicero, Philippics
Albert Clark, Albert Curtis Clark, Ed.

2. quam ob rem, patres conscripti, quamquam hortatore non egetis—ipsi enim vestra sponte exarsistis ad libertatis recuperandae cupiditatem— tamen eo maiore animo studioque libertatem defendite quo maiora proposita victis supplicia servitutis videtis. [4] in Galliam invasit Antonius, in Asiam Dolabella, in alienam uterque provinciam. alteri se Brutus obiecit impetumque furentis atque omnia divexare ac diripere cupientis vitae suae periculo conligavit, progressu¹ arcuit, a reditu refrenavit, obsideri se passus ex utraque parte constrinxit Antonium. alter in Asiam inrupit. cur? si ut² in Syriam, patebat³ via et certa neque longa; sin ut ad Trebonium⁴, quid opus fuit cum legione? praemisso Marso⁵ nescio quo Octavio, scelerato latrone atque egenti, qui popularetur agros, vexaret urbis non ad spem constituendae rei familiaris, quam tenere eum posse negant qui norunt—mihi enim hic senator ignotus est—sed ad praesentem pastum mendicitatis suae, consecutus est Dolabella. [5] nulla suspicione belli —quis enim id putaret?—secutae conlocutiones familiarissimae cum Trebonio; complexus⁶ summae benevolentiae falsi indices⁷ exstiterunt in amore simulato⁸; dexterae quae fidei testes esse solebant sunt perfidia⁹ et scelere violatae: nocturnus introitus Zmyrnam quasi in hostium urbem, quae est fidissimorum¹⁰ antiquissimorumque sociorum; oppressus Trebonius, si ut¹¹ ab eo qui aperte hostis esset, incautus; si ut ab eo qui civis etiam tum speciem haberet, miser. ex quo nimirum documentum nos capere fortuna voluit quid esset victis extimescendum. consularem hominem consulari imperio provinciam Asiam¹² obtinentem Samiario exsuli tradidit: interficere captum statim noluit, ne nimis, credo, in victoria liberalis videretur. cum verborum contumeliis optimum virum incesto ore lacerasset, tum verberibus ac tormentis quaestionem habuit pecuniae publicae, idque per biduum. post cervicibus¹³ fractis¹⁴ caput abscidit, idque adfixum¹⁵ gestari iussit in pilo; reliquum corpus tractum atque laniatum¹⁶ abiecit in mare. [6] cum hoc hoste bellandum est cuius¹⁷ taeterrima crudelitate omnis barbaria superata est. quid loquar de caede civium Romanorum, de direptione fanorum? quis est qui pro rerum atrocitate deplorare tantas calamitates queat? et nunc tota Asia vagatur, volitat ut rex; nos alio bello distineri putat: quasi vero non idem unumque¹⁸ bellum sit contra hoc iugum impiorum nefarium.