M. Tullius Cicero, Philippics
Albert Clark, Albert Curtis Clark, Ed.

6. atque ego de notis iudicibus dixi: quos minus nostis nolui nominare: saltatores, citharistas, totum denique comissationis Antonianae chorum in tertiam decuriam iudicum scitote esse coniectum. en causam¹ cur lex tam egregia tamque praeclara maximo imbri, tempestate, ventis, procellis, turbinibus, inter fulmina et tonitrua ferretur², ut eos iudices haberemus quos hospites³ habere nemo velit. scelerum magnitudo, conscientia maleficiorum, direptio eius pecuniae cuius ratio in aede Opis confecta est hanc tertiam decuriam excogitavit; nec ante turpes iudices quaesiti quam honestis iudicibus nocentium salus desperata est. [16] sed illud os, illam impuritatem caeni fuisse⁴ ut hos iudices legere auderet! quorum lectione duplex imprimeretur⁵ rei publicae dedecus: unum, quod tam turpes iudices essent; alterum, quod patefactum cognitumque⁶ esset quam multos in civitate turpis haberemus. hanc ergo⁷ et reliquas eius modi leges, etiam si sine vi⁸ salvis auspiciis essent rogatae, censerem tamen abrogandas: nunc vero cur abrogandas censeam, quas iudico non rogatas? [17] an illa non gravissimis ignominiis monumentisque huius ordinis ad posteritatis memoriam sunt notanda, quod unus M. Antonius in hac urbe post conditam urbem⁹ palam secum habuerit¹⁰ armatos¹¹? quod neque reges nostri¹² fecerunt neque ei qui regibus exactis regnum occupare voluerunt. Cinnam memini; vidi Sullam; modo Caesarem: hi enim tres post civitatem a L. Bruto liberatam plus potuerunt quam universa res publica. non possum adfirmare nullis telis eos stipatos fuisse; hoc dico: nec multis et occultis. [18] at¹³ hanc pestem agmen armatorum sequebatur; Crassicius¹⁴, mustela, Tiro, gladios ostentantes, sui similis greges ducebant per forum; certum agminis locum tenebant barbari sagittarii. cum autem erat ventum ad aedem Concordiae, gradus complebantur, lecticae conlocabantur, non quo ille scuta occulta esse vellet, sed ne familiares, si scuta ipsi ferrent, laborarent.