M. Tullius Cicero, Philippics
Albert Clark, Albert Curtis Clark, Ed.

14. [34] sed unam rem vereor ne non probes: si enim fuissem¹, non solum regem sed etiam regnum de re publica sustulissem; et, si meus stilus ille fuisset, ut dicitur, mihi crede, non solum unum actum sed totam fabulam confecissem. quamquam si interfici Caesarem voluisse crimen est, vide, quaeso, Antoni, quid tibi futurum sit, quem et Narbone hoc consilium cum C. Trebonio² cepisse notissimum est et ob eius consili societatem, cum interficeretur Caesar, tum te a Trebonio vidimus sevocari. ego autem—vide³ quam tecum agam non⁴ inimice—quod bene cogitasti aliquando, laudo; quod non indicasti, gratias ago; quod non fecisti, ignosco. [35] virum⁵ res illa quaerebat. quod si te in iudicium quis adducat usurpetque illud Cassianum, 'cui bono fuerit,' vide, quaeso, ne haereas. quamquam illud quidem fuit, ut tu dicebas⁶, omnibus bono qui servire nolebant, tibi tamen praecipue qui non modo non servis sed etiam regnas; qui maximo te aere alieno ad aedem Opis liberavisti⁷; qui per easdem tabulas innumerabilem pecuniam dissipavisti; ad quem e domo Caesaris tam multa delata sunt; cuius domi⁸ quaestuosissima est falsorum commentariorum et chirographorum officina, agrorum, oppidorum⁹, immunitatium¹⁰, vectigalium flagitiosissimae nundinae. [36] etenim quae res egestati et aeri alieno tuo praeter mortem Caesaris subvenire potuisset? nescio quid conturbatus esse¹¹ videris: num quid subtimes ne ad te hoc crimen pertinere videatur? libero te metu: nemo credet umquam; non est tuum de re publica bene mereri; habet istius pulcherrimi facti clarissimos viros res publica auctores; ego te tantum gaudere dico, fecisse non arguo. respondi maximis criminibus: nunc¹² etiam reliquis respondendum est.