7. Vtinam quidem illi principes viverent qui me
post meum consulatum, cum eis ipse cederem, principem
non inviti videbant! hoc vero tempore in tanta inopia
constantium et fortium consularium quo me dolore adfici
creditis, cum alios male sentire, alios nihil omnino curare
videam, alios parum constanter in suscepta causa permanere
sententiamque suam non semper utilitate rei publicae, sed
tum1 spe tum timore moderari?
[18]
quod si quis de contentione
principatus laborat, quae nulla esse debet, stultissime facit,
si vitiis cum virtute contendit; ut enim cursu cursus, sic in
viris fortibus virtus virtute superatur. tu, si ego de re
publica optime sentiam, ut me vincas, ipse pessime senties?
aut2, si ad me bonorum concursum fieri videbis, ad te improbos
invitabis? nollem, primum rei publicae causa,
deinde etiam dignitatis tuae. sed si principatus ageretur,
quem numquam expetivi, quid tandem mihi esset3 optatius?
ego enim malis sententiis vinci non possum, bonis forsitan
possim et libenter.
[19]
haec populum Romanum videre, animadvertere,
iudicare quidam moleste ferunt. poteratne fieri
ut non proinde4 homines de5 quoque ut quisque mereretur
iudicarent? Vt enim de universo senatu populus Romanus
verissime iudicat nullis rei publicae temporibus hunc ordinem
firmiorem aut fortiorem fuisse, sic de uno quoque nostrum
et maxime qui hoc loco sententias dicimus sciscitantur
omnes, avent audire quid quisque senserit: ita de quoque6
ut quemque meritum arbitrantur existimant.
[20]
memoria
tenent me ante diem xiii7. Kalendas Ianuarias principem
revocandae libertatis fuisse; me ex Kalendis Ianuariis ad
hanc horam invigilasse rei publicae; meam domum measque
auris dies noctesque8 omnium praeceptis monitisque patuisse;
meis litteris, meis nuntiis, meis cohortationibus omnis qui
ubique essent ad patriae praesidium excitatos; meis sententiis
a Kalendis Ianuariis numquam legatos ad Antonium;
semper illum hostem, semper hoc bellum, ut ego qui omni
tempore verae pacis auctor fuissem huic essem nomini pestiferae
pacis inimicus; idem P.
[21]
Ventidium9, cum alii praetorem10,
ego semper hostem. has in sententias meas si consules11
discessionem facere voluissent, omnibus istis latronibus auctoritate
ipsa senatus iam pridem de manibus arma cecidissent.
This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
1 tum (cum Naugerius (1)) spe tum Halm Naugerium secutus: tum spectum t: conspecto (-tu h) cett.
2 aut nam t: fort. num bonorum ad me t
3 esset om. t
4 proinde t: perinde cett.
5 de suppl. Ferrarius
6 diu quoque s: de uno quoque hv
7 xiii Budaeus: xiiii codd.
8 noctesque t: et noctes cett.
9 P. Ferrarius: r. tv: om. bhos
10 cum alii praetorem Garatoni: cum alii p.r. t.r. volusenum b: cum aliis tr. pl. volusenum ot (voluisse nũ o): cum aliis tr. pl. voluisse unum s: cum alii tr. pl. voluissent (vocavissent π) num vπ: volusenum vel voluisse nũ. (unũ) voc. voluissent (l. 20) διττογραφίαν puto
11 consules Manutius: gg. t: coss. designati (desigg. s) cett.
M. Tullius Cicero. M. Tulli Ciceronis Orationes: Recognovit breviqve adnotatione critica instrvxit Albertus Curtis Clark Collegii Reginae Socius. Albert Curtis Clark. Oxford. e Typographeo Clarendoniano. 1918. Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis.
The National Endowment for the Humanities provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.