Δρόμων δ᾽ ἐν Ψαλτρίᾳ:
ὁ δὲ σὸς πένης ἔστ᾽, ὦ γλυκεῖα: τοῦτο δὲ
δέδοιχ᾽ ὁ θάνατος τὸ γένος, ὥς φασιν, μόνον
ὁ γοῦν Τιθύμαλλος ἀθάνατος περιέρχεται.
Τιμοκλῆς Κενταύρῳ ἢ Δεξαμενῷ:
ὑπερῃσχυνόμην
μέλλων ἀσύμβολος πάλιν δειπνεῖν πάνυ
αἰσχρὸν γάρ. Β. ἀμέλει: τὸν Τιθύμαλλον γοῦν ἀεὶ [p. 82]
ἐρυθρότερον κόκκου περιπατοῦντ᾽ ἔσθ᾽ ὁρᾶν
οὕτως ἐρυθριᾷ συμβολὰς οὐ κατατιθείς.
ἐν δὲ Καυνίοις:
τιθύμαλλον αὐτὸν καὶ παράσιτον ἀποκαλῶν.
ἐν δ᾽ Ἐπιστολαῖς:
ἤδη προσενήνεκται; τί μέλλεις; σπεῦδε
δή, ὦ τάν. ὁ γὰρ Τιθύμαλλος οὕτως ἀνεβίω
κομιδῇ τεθνηκώς, τῶν ἀν᾽ ὀκτὼ τοὐβολοῦ
θέρμους μαλάξας. οὐκ ἀπεκαρτέρησε γὰρ
ἐκεῖνος, ἀλλ᾽ ἐκαρτέρησ᾽, ὦ φίλτατε,
πεινῶν.
Ἀντιφάνης Τυρρηνῷ:
οἴμοι κακοδαίμων, ὡς ἐρῶ: μὰ τοὺς θεούς,
Τιθύμαλλος οὐδεπώποτ᾽ ἠράσθη φαγεῖν
οὕτω σφόδρ᾽ οὐδὲ Κόρμος ἱμάτιον λαβεῖν,
οὐ Νεῖλος ἄλφιτ᾽, οὐ Κόρυδος ἀσύμβολος
κινεῖν ὀδόντας.
”
ἀρετὴ τὸ προῖκα τοῖς φίλοις ὑπηρετεῖν.
β. λέγεις ἔσεσθαι τὸν Τιθύμαλλον πλούσιον.
εἰ πράξεται γὰρ μισθὸν ἐκ τοῦ σοῦ λόγου
παρ᾽ οἷσι δειπνεῖ προῖκα, συλλέξει συχνήν.
