10. cum hoc, M. Lepide, pax esse quae
potest? cuius ne supplicio quidem ullo satiari videtur posse
res publica1.
[22]
quod si quis adhuc dubitare2 potuit quin nulla societas
huic ordini populoque Romano cum illa importunissima
belua posset esse, desinet3 profecto dubitare his cognitis
litteris quas mihi missas ab Hirtio consule modo accepi.
eas dum recito dumque de singulis sententiis breviter
disputo, velim, patres conscripti, ut adhuc fecistis, me
attente audiatis. 'Antonius Hirtio et Caesari.' neque se
imperatorem neque Hirtium consulem nec pro praetore4
Caesarem. satis hoc quidem scite5: deponere alienum
nomen ipse maluit quam illis suum reddere. 'cognita
morte C. Treboni non plus gavisus sum quam dolui.'
videte quid se gavisum, quid doluisse dicat: facilius de
pace deliberabitis. 'dedisse poenas sceleratum cineri atque
ossibus clarissimi viri et apparuisse numen deorum intra
finem anni vertentis aut iam soluto supplicio parricidi6 aut
impendente laetandum est.' O Spartace! quem enim te
potius appellem, cuius propter nefanda scelera tolerabilis
videtur fuisse7 Catilina? laetandum esse ausus es8 scribere
Trebonium dedisse poenas? sceleratum Trebonium? quo
scelere, nisi quod te Idibus Martiis a debita tibi peste
seduxit?
[23]
age, hoc laetaris: videamus quid moleste feras.
'A senatu9 iudicatum hostem populi Romani10 Dolabellam eo
quod sicarium occiderit, et videri cariorem rei publicae11
filium scurrae quam C. Caesarem, patriae parentem, ingemiscendum
est.' quid ingemiscis12? hostem Dolabellam13?
quid? te14 non intellegis dilectu tota Italia habito, consulibus
missis, Caesare ornato, sagis denique sumptis hostem iudicatum?
quid est autem, scelerate, quod gemas hostem
Dolabellam iudicatum a senatu? quem tu ordinem omnino
esse nullum putas, sed eam tibi causam belli gerendi proponis
ut senatum funditus deleas, reliqui boni et locupletes
omnes summum ordinem subsequantur. at scurrae filium
appellat. quasi vero ignotus nobis fuerit splendidus eques
Romanus, Treboni pater. is autem humilitatem despicere
audet cuiusquam15 qui ex Fadia16 sustulerit liberos?
This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
1 res publica bst: populus Romanus nv (malo numero）
2 dub. adhuc t
3 desinet n2, ut voluit Ernesti: designat n1st: desinat bv
4 pro praetore Orelli: pro p. r. b: praetorem pr v: p. r. n2: p. r. p. r. (p~ s cett.）
5 scite nsv: scito t: scire b
6 parricidii b: -da t: -dae (-diae s) cett.
7 videtur fuisse l: fuisse videtur cett. (malo numero）
8 es nsv ẽ t: om. b
9 a senatu suppl. Müller (post -as)
10 hostem pop. R. Müller: hoc tempore (hostem add. b) codd.
11 rei p. mei: pop. R. Poggius
12 ingemiscis? hostem ed. R: sine puncto Naugerius (1)
13 iudicatum post Dol. add. Poggius
14 quid te n: qui te cett.
15 cuiusquam ed. R: cuiusque (qui l) mei
16 Fadia Ferrarius: ea die codd.
M. Tullius Cicero. M. Tulli Ciceronis Orationes: Recognovit breviqve adnotatione critica instrvxit Albertus Curtis Clark Collegii Reginae Socius. Albert Curtis Clark. Oxford. e Typographeo Clarendoniano. 1918. Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis.
The National Endowment for the Humanities provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.