21. veniamus aliquando ad
clausulam. 'legatos venire non credo.' bene me novit,
reliqui veniant1, proposito praesertim exemplo Dolabellae.
sanctiore2 erunt3, credo, iure legati quam duo consules contra
quos arma fert, quam Caesar cuius patris flamen est, quam
consul designatus quem oppugnat, quam Mutina quam
obsidet, quam patria cui igni ferroque minitatur.
[48]
'cum
venerint, quae postulant4 cognoscam.' quin tu abis in
malam pestem malumque cruciatum? ad te quisquam
veniat nisi Ventidi similis? Oriens incendium qui restinguerent
summos viros misimus; repudiasti: nunc in tantam
flammam tamque inveteratam mittamus, cum locum
tibi reliquum5 non modo ad pacem sed ne ad deditionem
quidem feceris?
hanc ego epistulam, patres conscripti, non quo illum
dignum putarem, recitavi, sed ut confessionibus ipsius omnia
patefacta eius parricidia videretis.
[49]
cum hoc pacem M.
Lepidus, vir ornatissimus omnibus et virtutis et fortunae
bonis, si haec videret6, aut vellet aut fieri posse arbitraretur?
'prius undis flamma7,' ut ait poeta nescio quis, prius denique
omnia quam aut cum Antoniis res publica aut cum re
publica Antonii redeant in gratiam. monstra quaedam ista
et portenta sunt et8 prodigia9 rei publicae. moveri sedibus
huic urbi melius est atque in alias, si fieri possit, terras10
demigrare, unde Antoniorum 'nec facta nec nomen audiat11,'
quam illos, Caesaris virtute eiectos, Bruti retentos, intra
haec moenia videre. optatissimum est vincere; secundum
est nullum casum pro dignitate et libertate patriae non
ferendum putare. quod reliquum est, non est tertium, sed
postremum omnium, maximam turpitudinem suscipere vitae
cupiditate.
[50]
quae cum ita sint, de mandatis litterisque M. Lepidi,
viri clarissimi, Servilio adsentior, et hoc amplius censeo,
Magnum Pompeium, Gnaei filium, pro patris maiorumque
suorum animo studioque in rem publicam suaque pristina
virtute, industria, voluntate fecisse, quod suam eorumque
quos secum haberet operam senatui populoque Romano
pollicitus esset, eamque rem senatui populoque Romano
gratam acceptamque esse, eique honori dignitatique eam
rem fore. hoc vel coniungi cum hoc senatus consulto licet
vel seiungi potest separatimque perscribi, ut proprio senatus
consulto Pompeius conlaudatus esse videatur.
This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
1 reliqui veniant scripsi: bellum quod veniant h: bellum quid veniat v (cf. ad § 2): velim quo venias b: quod venias t
2 sanctiore b1h1: sanctiores cett.
3 bene... erunt om. s
4 postulant b1ot: postulent b2hv
5 relictum b2t
6 videret scripsi: denique t (ex l. 20, credo): videret denique cett.: videret audiret denique Madvig: legeret, suaderet, denique Müller
7 undis flamma cod. P. Laeti (corr.), Ferrarius: undas flammam codd.
8 et post sunt om. b1
9 prodigia del. Halm
10 in om. hotv, ante terras habet cod. Graevii (in alias om. s）
11 nec... audiat poetae verba esse vidit Muretus
M. Tullius Cicero. M. Tulli Ciceronis Orationes: Recognovit breviqve adnotatione critica instrvxit Albertus Curtis Clark Collegii Reginae Socius. Albert Curtis Clark. Oxford. e Typographeo Clarendoniano. 1918. Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis.
The National Endowment for the Humanities provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.