5.
[10]
existimasne igitur, M. Lepide, qualem Pompeium
res publica habitura sit civem, talis futuros in re
publica1 Antonios? in altero pudor, gravitas, moderatio,
integritas; in illis—et cum hos compello, praetereo animo2
ex grege latrocini neminem—libidines, scelera, ad omne
facinus immanis audacia. deinde vos obsecro3, patres conscripti,
quis hoc vestrum non videt quod Fortuna ipsa
quae dicitur caeca vidit4? salvis enim actis Caesaris quae
concordiae causa defendimus Pompeio sua domus patebit,
eamque non minoris quam emit Antonius redimet; redimet,
inquam, Cn. Pompei domum filius. O rem acerbam5!
sed haec satis diu multumque defleta sunt. decrevistis
tantam pecuniam Pompeio quantam ex bonis patriis in
praedae dissipatione inimicus victor redegisset.
[11]
sed hanc
mihi dispensationem pro paterna necessitudine et coniunctione
deposco: redimet hortos, aedis, urbana quaedam
quae possidet Antonius. nam argentum, vestem, supellectilem,
vinum amittet aequo animo, quae ille helluo dissipavit.
Albanum, Formianum6 a Dolabella recuperabit;
etiam ab Antonio Tusculanum; eique qui nunc Mutinam
oppugnant, D. Brutum obsident, de Falerno Anseres depellantur7.
sunt alii plures fortasse, sed mea8 memoria dilabuntur9.
ego etiam eos dico qui hostium numero non sunt
Pompeianas possessiones quanti emerint filio reddituros.
satis inconsiderati fuit,
[12]
ne dicam audacis, rem ullam ex
illis attingere; retinere vero quis poterit clarissimo domino
restituto? an is non reddet qui domini patrimonium circumplexus
quasi thesaurum10 draco, Pompei servus, libertus
Caesaris, agri Lucani possessiones occupavit? atque illud
septiens miliens quod adulescenti, patres conscripti, spopondistis,
ita discribetur ut videatur a vobis Cn. Pompei
filius in patrimonio suo conlocatus. haec senatus: reliqua
populus Romanus in ea familia quam vidit amplissimam
persequetur, in primis paternum auguratus locum, in quem11
ego eum, ut quod a patre accepi filio reddam, mea nominatione
cooptabo. Vtrum igitur augurem Iuppiter optimus
maximus12 cuius interpretes internuntiique constituti sumus13,
utrum populus Romanus libentius sanciet, Pompeiumne
an14 Antonium? mihi quidem numine deorum immortalium
videtur hoc fortuna voluisse ut actis Caesaris firmis ac ratis
Cn. Pompei filius posset et dignitatem et fortunas patrias
recuperare.
This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
1 in re p. om. D
2 animo omnino Ferrarius
3 obsecro vos D
4 videt D
5 O rem acerbam hic deficit V (cf. ad xi. 17)
6 Formianum t: Firmianum (-manum s) cett.
7 depellantur n1st et Servius ad Ecl. ix. 36: depellentur bn2
8 sed mea ns: de mea b: mea tv: sed de mea Naugerius (2): fort. sed e mea
9 dilabuntur fort. elabuntur
10 thesaurum om. t
11 in quem codd. Ferrarii: in q~ π: in que t: in quo nsv: om. b
12 luppiter Opt. Maximus Pluygers: i. o. m. bnst: iovis maximi vπ: lovis Opt. Max. Poggius
13 nos post sumus add. Madvig
14 -ne an tv: ne bns
M. Tullius Cicero. M. Tulli Ciceronis Orationes: Recognovit breviqve adnotatione critica instrvxit Albertus Curtis Clark Collegii Reginae Socius. Albert Curtis Clark. Oxford. e Typographeo Clarendoniano. 1918. Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis.
The National Endowment for the Humanities provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.