M. Tullius Cicero, Philippics
Albert Clark, Albert Curtis Clark, Ed.

accipite nunc, quaeso, non ea quae ipse in se atque in domesticum decus¹ impure et intemperanter, sed quae in nos fortunasque nostras, id est in universam rem publicam, impie ac nefarie fecerit. ab huius enim scelere omnium malorum principium natum reperietis. [51] nam cum L. Lentulo C. Marcello consulibus Kalendis Ianuariis labentem² et prope cadentem rem publicam fulcire cuperetis ipsique C. Caesari, si sana mente esset, consulere velletis, tum iste venditum atque emancipatum tribunatum consiliis vestris opposuit cervicesque suas ei subiecit securi qua multi minoribus in peccatis occiderunt. in te³, M. Antoni, id decrevit senatus et quidem incolumis, nondum tot luminibus⁴ exstinctis quod in hostem togatum decerni est solitum more maiorum. et tu apud patres conscriptos contra me dicere ausus es, cum ab hoc ordine ego conservator essem, tu hostis rei publicae iudicatus? commemoratio illius tui sceleris intermissa est, non memoria deleta. dum genus hominum, dum populi Romani nomen exstabit—quod quidem erit, si per te⁵ licebit⁶, sempiternum—tua illa pestifera intercessio nominabitur. [52] quid cupide a senatu, quid temere fiebat, cum tu unus adulescens universum ordinem decernere de salute rei publicae prohibuisti, neque semel⁷, sed saepius, neque tu tecum de senatus auctoritate agi passus es? quid autem agebatur nisi ne deleri⁸ et everti⁹ rem publicam funditus velles, cum te neque principes civitatis rogando neque maiores natu monendo¹⁰ neque frequens senatus agendo de vendita atque addicta sententia movere potuit¹¹? tum illud multis rebus ante temptatis necessario tibi volnus inflictum est¹² quod paucis ante te, quorum incolumis fuit nemo: [53] tum contra te dedit arma hic ordo consulibus reliquisque imperiis et potestatibus: quae non effugisses, nisi te ad arma Caesaris contulisses.