M. Tullius Cicero, Philippics
Albert Clark, Albert Curtis Clark, Ed.

4. at etiam litteras, quas me sibi misisse diceret, recitavit homo et humanitatis expers et vitae communis ignarus. quis enim umquam qui paulum modo¹ bonorum consuetudinem nosset, litteras ad se ab amico missas offensione aliqua interposita in medium protulit palamque recitavit? quid est aliud tollere ex² vita vitae societatem, tollere amicorum conloquia absentium? quam multa ioca³ solent esse⁴ in epistulis quae, prolata si sint, inepta videantur, quam multa seria neque tamen ullo modo divolganda! [8] sit hoc inhumanitatis⁵: stultitiam incredibilem videte. quid habes quod mihi opponas, homo diserte, ut mustelae tamen Seio et Tironi Numisio⁶ videris? qui cum hoc ipso⁷ tempore stent cum gladiis in conspectu senatus, ego quoque te⁸ disertum putabo, si ostenderis quo modo sis eos inter sicarios defensurus. sed quid opponas tandem, si negem me umquam ad te istas litteras misisse? quo me teste convincas⁹? an chirographo? in quo habes scientiam quaestuosam. qui possis? sunt enim librari¹⁰ manu. iam invideo magistro tuo, qui te tanta mercede quantam iam proferam nihil sapere doceat¹¹. [9] quid enim est minus non dico oratoris, sed hominis quam id obicere adversario quod ille si verbo negarit longius progredi non possit qui obiecerit? at ego non nego, teque in isto ipso convinco non inhumanitatis solum sed etiam amentiae. quod enim verbum in istis litteris est non plenum humanitatis¹², offici, benevolentiae? omne autem crimen tuum¹³ est quod de te in his litteris non male existimem, quod scribam¹⁴ tamquam ad civem, tamquam ad bonum virum, non tamquam ad sceleratum et latronem. at ego tuas litteras, etsi iure poteram a te lacessitus, tamen non proferam: quibus petis ut tibi per me liceat quendam de exsilio reducere, adiurasque id te invito me non esse facturum; idque a me impetras¹⁵. quid enim me interponerem audaciae tuae, quam¹⁶ neque auctoritas huius ordinis neque existimatio populi Romani neque leges ullae possent coercere? [10] verum tamen quid erat quod me rogares, si erat is de quo rogabas Caesaris lege reductus? sed videlicet meam gratiam voluit esse, in quo ne ipsius quidem ulla esse poterat lege lata.