Ἱκέσιος δ᾽ αὐτὸν σαργῷ φησιν παραπλήσιον εἶναι, καταδεέστερον δὲ τῇ εὐχυλίᾳ καὶ τῇ εὐστομίᾳ, μικρῶς δὲ παραστύφειν καὶ εἶναι τρόφιμον. μνημονεύει δ᾽ αὐτοῦ Ἐπίχαρμος ἐν Ἥβας γάμῳ:
σκορπίον ἢ πέρκαισι καθηγητὴν μελάνουρον
Ἀριστοτέλης δ᾽ ἐν τῷ περὶ ζῳικῶν γράφει οὕτως: ‘ὀρροπυγόστικτοι δὲ τῶν ἰχθύων μελάνουρος καὶ σαργὸς πολύγραμμοί τε καὶ μελανόγραμμοι.’ ὅμοιον δὲ εἶναι τῷ μελανούρῳ φησὶ Σπεύσιππος ἐν δευτέρῳ Ὁμοίων τὸν καλούμενον ψύρον: ἐν Νουμήνιος καλεῖ ψόρον οὕτως::
ἦν δὲ σαργῖνοί τε μελάνουροί τε. [p. 408]
ἢ ψόρον ἢ σάλπας ἢ αἰγιαλῆα δράκοντα.