M. Tullius Cicero, For Aulus Cluentius
Albert Clark, Albert Curtis Clark, Ed.

11. [31] neque est hoc satis; tametsi in ipso fraterno parricidio nullum scelus praetermissum videtur, tamen ut ad hoc nefarium facinus accederet aditum sibi aliis sceleribus ante munivit. nam cum esset gravida Auria, fratris uxor, et iam appropinquare partus putaretur¹, mulierem veneno interfecit ut una illud² quod erat ex fratre conceptum necaretur. post fratrem adgressus est; qui sero iam exhausto illo poculo mortis³, cum et de suo et de uxoris interitu clamaret testamentumque mutare cuperet, in ipsa significatione huius voluntatis est mortuus. ita mulierem ne partu eius ab hereditate fraterna excluderetur necavit; fratris autem liberos prius vita privavit quam illi hanc a natura lucem⁴ accipere potuerunt; ut omnes intellegerent nihil ei clausum, nihil⁵ sanctum esse posse a⁶ cuius audacia fratris liberos ne materni quidem corporis custodiae tegere potuissent⁷. [32] memoria teneo Milesiam quandam mulierem, cum essem in Asia, quod ab heredibus secundis⁸ accepta pecunia partum sibi ipsa medicamentis abegisset, rei capitalis esse damnatam; nec⁹ iniuria quae spem parentis, memoriam nominis, subsidium generis, heredem familiae, designatum rei publicae civem sustulisset. quanto est Oppianicus in eadem iniuria maiore supplicio dignus! si quidem illa, cum suo corpori vim attulisset, se ipsa cruciavit, hic autem idem illud effecit per alieni corporis mortem¹⁰ atque cruciatum. ceteri non videntur in singulis hominibus multa parricidia suscipere posse, Oppianicus inventus est qui in uno corpore pluris¹¹ necaret.