62.
quid huic cum habito? nihil, atque adeo1,
quod ille Oppianico familiarissime est usus, potius etiam
simultas. Eine igitur quem sibi offensiorem, Oppianico
familiarissimum sciebat esse, potissimum et scelus suum2 et
illius periculum committebat? cur igitur3 tu qui pietate ad
accusandum excitatus es hunc Asellium esse inultum tam
diu sinis? cur non habiti exemplo usus es ut per illum qui
attulisset venenum de hoc praeiudicaretur?
[173]
iam vero illud
quam non probabile, quam inusitatum, iudices, quam novum,
in pane datum venenum! faciliusne potuit quam in poculo,
latentius4 potuit abditum aliqua in parte panis quam si totum
conliquefactum in potione esset, celerius potuit comestum5
quam epotum in venas atque in omnis partis6 corporis permanare,
facilius fallere in pane, si esset animadversum, quam
in poculo, cum ita confusum esset ut secerni nullo modo
posset?
[174]
at repentina morte periit. quod si esset ita
factum, tamen ea res propter multorum eius modi casum
minime7 firmam veneni suspicionem haberet8; si9 esset suspiciosum,
tamen potius ad alios10 quam ad habitum pertineret.
verum in eo ipso homines impudentissime mentiuntur. id
ut intellegatis et mortem eius et quem ad modum post
mortem in habitum sit crimen a matre quaesitum cognoscite.
[175]
cum vagus et exsul erraret atque undique exclusus Oppianicus
in Falernum se ad L. Quinctium11 contulisset, ibi
primum in morbum incidit ac satis vehementer diuque
aegrotavit. cum esset una Sassia eaque Sex. Albio12 quodam
colono, homine valenti13, qui simul esse solebat familiarius
uteretur quam vir dissolutissimus incolumi fortuna
pati posset14, et ius illud matrimoni castum atque legitimum
damnatione viri sublatum arbitraretur, Nicostratus quidam,
fidelis Oppianici servolus, percuriosus et minime mendax,
multa dicitur domino renuntiare15 solitus esse. interea Oppianicus
cum iam convalesceret neque improbitatem coloni
in Falerno16 diutius ferre posset et huc ad urbem profectus
esset — solebat enim extra portam aliquid habere conducti —
cecidisse de17 equo dicitur et homo infirma valetudine latus
offendisse vehementer et, postea quam ad urbem cum febri
venerit, paucis diebus esse mortuus. Mortis ratio, iudices,
eius modi est ut aut nihil habeat suspicionis aut, si quid
habet, id intra parietes in domestico scelere versetur.
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
2 scelus suum ςba: suum scelus Mσψ
4 latentius Naugerius: latius Mμa
7 casum minime b2ψ2a: mortem satis Mμ
10 potius ad alios ςa: ad alios potius Mμ
11 L. Quinctium αa: C. Quinctilium Mμ
12 eaque Sex. b2ψ2a: ea questio ς: et Statio Mμ
15 domino renunt. ςa: renunt. domino Mμ
M. Tullius Cicero. M. Tulli Ciceronis Orationes: Recognovit brevique adnotatione critica instruxit Albertus Curtis Clark Collegii Reginae Socius. Albert Curtis Clark. Oxonii. e Typographeo Clarendoniano. 1908. Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis.
The National Endowment for the Humanities provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.