προελθών τέ φησι:
οἱ πυθαγορίζοντες γάρ, ὡς ἀκούομεν,
οὔτ᾽ ὄψον ἐσθίουσιν οὔτ᾽ ἄλλ᾽ οὐδὲ ἓν
ἔμψυχον, οἶνὸν τ᾽ οὐχὶ πίνουσιν μόνοι.
β. Ἐπιχαρίδης μέντοι κύνας κατεσθίει,
τῶν Πυθαγορείων εἷς. α. ἀποκτείνας γέ που:
οὐκ ἔτι γάρ ἐστ᾽ ἔμψυχον.
”
πυθαγορισμοὶ καὶ λόγοι
λεπτοὶ διεσμιλευμέναι τε φροντίδες
τρέφουσ᾽ ἐκείνους, τὰ δὲ καθ᾽ ἡμέραν τάδε: