ἐν τούτοις γάρ τινες οὐ τὴν κρᾶσιν οἴονται λέγειν αὐτόν, ἀλλὰ σωφρονικὸν ὄντα καθ᾽ ἕνα κύαθον ἄκρατον πίνειν καὶ πάλιν κατὰ δύο. τοῦτο δὲ ὁ Ποντικὸς Χαμαιλέων ἐκδέδεκται τῆς Ἀλκαίου φιλοινίας ἀπείρως ἔχων. κατὰ γὰρ πᾶσαν ὥραν [p. 448] καὶ πᾶσαν περίστασιν πίνων ὁ ποιητὴς οὗτος εὑρίσκεται: χειμῶνος μὲν ἐν τούτοις:
ἔγχεε κέρναις ἕνα καὶ δύο.
”
ὕει μὲν ὁ Ζεύς, ἐκ δ᾽ ὀρανῶ μέγας
χειμών, πεπάγασιν δ᾽ ὑδάτων ῥοαί.. '.