anonymi epigrammatici
εἰς τὸ αὐτόμή με τὸν ἐκ Λιβάνοιο λέγε, ξένε, τὸν φιλοκώμων
τερπόμενον νυχίοις ἠιθέων ὀάροις:
βαιὸς ἐγὼ Νύμφης ἄπο γείτονος ἀγροϊώτης,
μοῦνον ἐποτρύνων ἔργα φυτοσκαφίης.
ἔνθεν ἀπ᾽ εὐκάρπου με φίλης ἔστεψαν ἀλωῆς
τέσσαρες Ὡράων ἐκ πισύρων στέφανοι.