ἐν δὲ Ἀφροδισίῳ,
ὁ Φίλιππος ἦν ἄρ᾽ εὐτυχής τις, νὴ Δία.
”
πότερ᾽. ὅταν μέλλω λέγειν σοι τὴν χύτραν,
χύτραν λέγω
ἢ τροχοῦ ῥύμαισι τευκτὸν κοιλοσώματον κύτος,
πλαστὸν ἐκ γαίης, ἐν ἄλλῃ μητρὸς ὀπτηθὲν στέγῃ,
νεογενοῦς ποίμνης δ᾽ ἐν αὑτῇ πνικτὰ γαλατοθρέμμονα,
τακεροχρῶτ᾽ εἴδη κύουσαν; β. Ἡράκλεις, ἀποκτενεῖς
ἆρὰ μ᾽, εἰ μὴ γνωρίμως μοι πάνυ φράσεις κρεῶν
χύτραν.
α. εὖ λέγεις, ξουθῆς μελίσσης νάμασιν δὲ συμμιγῆ