[*] 199. Historical present. The present tense is used far more frequently than in English as a lively representation of the past (historical present). Especially strange to us is the free use of the historical present in relative and dependent clauses generally, as these demand more reflection.1 “τί ποιοῦσιν; . . . διεκαρτέρουν”, LYCURG.85; What did they do?—They held out to the end. “πῶς οὖν ταῦτ᾽ ἐποίησεν; μισθοῦται τουτονί”, DEM.18.149; How, then, did he do this? He hires this fellow. LYCURG.85(see above). DEM.18.149(see above). [53]DEM., 17: “τηρήσας με . . . παίει τε πὺξ καὶ ἁρπάζει μέσον καὶ ὠθεῖ με εἰς τὰς λιθοτομίας, εἰ μή τινες προσιόντες, βοῶντός μου ἀκούσαντες, παρεγένοντο καὶ ἐβοήθησαν”. (“ὠθεῖ” is an hist. pres. equivalent to an impf. de conatu.） PLATO , Phaedo 84 D: “καὶ ὃς ἀκούσας ἐγέλασέ τε ἠρέμα καί φησι”. XEN. An. 1.10.1: “ἐνταῦθα δὴ Κύρου ἀποτέμνεται ἡ κεφαλὴ καὶ ἡ χεὶρ ἡ δεξιά. βασιλεὺς δὲ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ διώκων εἰσπίπτει εἰς τὸ Κύρειον στρατόπεδον: καὶ οἱ μὲν μετὰ Ἀριαίου οὐκέτι ἵστανται, ἀλλὰ φεύγουσι”. THUC.1.59.1: “αἱ δὲ τριάκοντα νῆες τῶν Ἀθηναίων ἀφικνοῦνται ἐς τὰ ἐπὶ Θρᾴκης καὶ καταλαμβάνουσι τὴν Ποτείδαιαν καὶ τἆλλα ἀφεστηκότα”. 1.91.2: “κελεύει” . 1.91.3: “ἀποστέλλουσιν . . . πέμπει” . 6.57.3: “ἔτυπτον καὶ ἀποκτείνουσιν αὐτόν” . (ter). 8.10.3: “καταδιώκουσιν . . . ἀπολλύασι . . . ὁρμίζουσι” . 8.25.3 (twice). 8.25.4. 8.55.3 (ter). HDT.1.43: “ἀκοντίζων τὸν ὗν, τοῦ μὲν ἁμαρτάνει, τυγχάνει δὲ τοῦ Κροίσου παιδός”. 45: “κατοικτίρει . . . λέγει”. 107: “διδοῖ” (twice). 3.4: “ὃς αἱρέει μιν ἐν Λυκίῃ, ἑλὼν δὲ οὐκ ἀνήγαγε ἐς Αἴγυπτον”. 3.53: “ἵνα μή σφι Περίανδρος ἐς τὴν χώρην ἀπίκηται, κτείνουσι τὸν νεηνίσκον”. 5.11: “αἰτέει . . . αἱρέεται . . . αἰτέει”. AR. Pl. 676: “ἔπειτ᾽ ἀναβλέψας ὁρῶ τὸν ἱερέα”. EUR. H. F. 252: “ὦ γῆς λοχεύμαθ᾽ οὓς Ἄρης σπείρει ποτέ”. I. T. 16: “εἰς ἔμπυρ᾽ ἦλθε” (sc. “Ἀγαμέμνων”), “καὶ λέγει Κάλχας τάδε”. SOPH. El. 424-5: “τοιαῦτά του παρόντος, ἡνίχ᾽ Ἡλίῳ” | “δείκνυσι τοὔναρ, ἔκλυον ἐξηγουμένου”. Ibid. 679: “τἀληθὲς εἰπέ, τῷ τρόπῳ διόλλυται”; O. T. 779-80: “ἀνὴρ γὰρ ἐν δείπνοις μ᾽ ὑπερπλησθεὶς μέθῃ” | “καλεῖ παρ᾽ οἴνῳ, πλαστὸς ὡς εἴην πατρί”. Ibid. 787: “πορεύομαι”. Ibid. 798: “ἱκνοῦμαι”. Ibid. 807: “παίω . . . ὡς ὁρᾷ”. Ibid. 812: “ἐκκυλίνδεται”. Ibid. 813: “κτείνω”.
“ ὅπως τάχιστα τὸν πατρῷον ἐς θρόνον
καθέζετ᾽, εὐθὺς δαίμοσιν νέμει γέρα
... καὶ διεστοιχίζετο
ἀρχήν.
”
