Basil L. Gildersleeve, Syntax of Classical Greek

The attribute may be separated from its substantive by one or more words.

Removal often increases the emphasis, the mind being thus forced to recall or await the substantive. So numerals are often put at a distance as if for the convenience of adding. The interval is seldom excessive in prose. In poetry, on the other hand, it is sometimes very considerable, and sometimes the conception seems rather predicative than attributive, but the rhythm aids in bridging the chasm. The beginnings of verses are really near. So PIND. O. 6.1-2, cited below. But compare P. 9.5-6, O. 11.19-21 (both cited below), and especially O. 12.5-6, and see the editor's notes on those passages.

“πλεονέκτημ᾽ ἄνδρες Ἀθηναῖοι μέγ᾽ ὑπῆρξεν Φιλίππῳ”, DEM.18.60; An advantage, a great advantage did Philip have to start with. “ἔδοξαν πολεμίους ὁρᾶν ἱππέας”, XEN. An. 2.2.14.

DEM.1.1: “ἀντὶ πολλῶν ἂν ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι χρημάτων ὑμᾶς ἑλέσθαι νομίζω, εἰ κτἑ”. 18.60 (see above).

LYS.1.22: “μεγάλοις ὑμῖν τεκμηρίοις ἐπιδείξω” .

PLATO, Gorg. 448E: “ἐρομένου Χαιρεφῶντος τίνος Γοργίας ἐπιστήμων τέχνης”. 449 C-D: “ῥητορικῆς γὰρ φῂς ἐπιστήμων τέχνης εἶναι”. 453 D: “καὶ ἄλλοι εἰσὶ ζωγράφοι”. Ion 534 B: “κοῦφον γὰρ χρῆμα ποιητής ἐστι” (40).

XEN. An. 2.1.19: “μηδεμία σωτηρίας ἐστὶν ἐλπίς. 2.2.12: ὀλίγῳ μὲν γὰρ στρατεύματι οὐ τολμήσει ἐφέπεσθαι: πολὺν δ᾽ ἔχων στόλον οὐ δυνήσεται ταχέως πορεύεσθαι”. 2.2.14 (see above). Mem. 1.2.11: “ἀλλὰ μὴν καὶ συμμάχων ὁ μὲν βιάζεσθαι τολμῶν δέοιτ᾽ ἂν οὐκ ὀλίγων”.

THUC.6.20.2: “ἐπὶ γὰρ πόλεις, ὡς ἐγὼ ἀκοῇ αἰσθάνομαι, μέλλομεν ἰέναι μεγάλας.” 6.25.2: “ὁπλίταις δὲ τοῖς ξύμπασιν Ἀθηναίων καὶ τῶν ξυμμάχων πεντακισχιλίων μὲν οὐκ ἐλάσσοσιν, ἢν δέ τι δύνωνται, καὶ πλείοσι” .

HDT.7.2: “τῶν παίδων αὐτοῦ στάσις ἐγένετο μεγάλῃ 5: παρενθήκην ποιεέσκετο τήνδε, ὡς ἡ Εὐρώπη περικαλλὴς εἴη χώρη. 13: ὥστε ἀεικέστερα ἀπορρῖψαι ἔπεα. 14: ἐν οὐδενὶ ποιησάμενος λόγῳ”.

AR. Ach. 109: “σὺ μὲν ἀλαζὼν εἶ μέγας. 137: εἰ μισθόν γε μὴ ᾿φερες πολύν”.

EUR. I. A. 313: “μακροὺς δὲ δοῦλος ὢν λέγεις λόγους”. I. T. 340-1: “ὅστις ποτὲ” | “Ἕλληνος ἐκ γῆς πόντον ἦλθεν ἄξενον. 372-3: ἐγὼ δὲ λεπτῶν ὄμμα διὰ καλυμμάτων” | “ἔχους”（“α”). Phoen. 441-2: “μυρίαν ἄγων” | “λόγχην” (56).

SOPH. El. 87-90: “ὥς μοι” | “πολλὰς μὲν θρήνων ᾠδάς”, | “πολλὰς δ᾽ ἀντήρεις ᾔσθου” | “στέρνων πληγάς” (504).

AESCHYL. Cho. 61-2: “ῥοπὴ δ᾽ ἐπισκοπεῖ δίκας” | “ταχεῖα. 89-90: πότερα λέγουσα παρὰ φίλης φίλῳ φέρειν” | “γυναικὸς ἀνδρί. 185-6: ἐξ ὀμμάτων δὲ δίψιοι πίπτουσί μοι” | “σταγόνες. 299: πολλοὶ γὰρ εἰς ἓν συμπίτνουσιν ἵμεροι”.

PIND. O. 6.1-2: “χρυσέας ὑποστάσαντες εὐτειχεῖ προθύρῳ θαλάμου” | “κίονας. 11.19-21: τὸ γὰρ” | “ἐμφυὲς οὔτ᾽ αἴθων ἀλώπηξ” | “οὔτ᾽ ἐρίβρομοι λέοντες διαλλάξαντο ϝῆθος”. P. 9.5-6: “τὰν ὁ χαιτάεις ἀνεμος φαράγων ἐκ Παλίου κόλπων ποτὲ Λατοΐδας” | “ἅρπας”（“ε”). 12.16: “εὐπαρᾴου κρᾶτα συλάσαις Μεδοίσας. 24: εὐκλεᾶ λαοσσόων μναστῆρ᾽ ἀγώνων. 26: παρὰ καλλίχορον ναίοισι πόλιν”. N. 8.2: “παρθενηΐοις παίδωντ᾽ ἐφίζοισα γλεφάροις”.

THEOGN. 43: “οὐδεμίαν πω, Κύρν᾽, ἀγαθοὶ πόλιν ὤλεσαν ἄνδρες. 64-5: χρῆμα δὲ συμμίξῃς μηδενὶ μηδ᾽ ὁτιοῦν” | “σπουδαῖον. 811: χρῆμ᾽ ἔπαθον θανάτου μὲν ἀεικέος οὔτι κάκιον”.

ARCHIL.4.1-2: “ἀλλ᾽ ἄγε, σὺν κώθωνι θοῆς διὰ σέλματα νηὸς” | “φοίτα καὶ κοίλων πώματ᾽ ἄφελκε κάδων. 9.1: κήδεα μὲν στονόεντα. 25.3: μεγάλης δ᾽ οὐκ ἐρέω τυραννίδος”.

HES. O. et D. 178: “χαλεπὰς δὲ θεοὶ δώσουσι μερίμνας”.

HOM. Od. 3.161: “ἔριν ὦρσε κακήν. 9.12-3: σοὶ δ᾽ ἐμὰ κήδεα θυμὸς ἐπετράπετο στονόεντα” | “εἴρεσθ”（“αι”). 9.116-9: “νῆσος ἔπειτ᾽ ἐλαχεῖα παρὲκ λιμένος τετάνυσται”, | “γαίης Κυκλώπων οὔτε σχεδὸν οὔτ᾽ ἄπο τηλοῦ”, | “ὑλήεσσ᾽” (rather felt predicatively than attributively) ˙ “ἒν δ᾽ αἶγες ἀπειρέσιαι γεγάασιν” | “ἄγριαι. 9.132-3: ἒν μὲν γὰρ λειμῶνες ἁλὸς πολιοῖο παρ᾽ ὄχθας” | “ὑδρηλοὶ μαλακοί”.

Il. 7.251: “διὰ μὲν ἀσπίδος ἦλθε φαεινῆς ὄβριμον ἔγχος. 264-5: ἀλλ᾽ ἀναχασσάμενος λίθον εἵλετο χειρὶ παχείῃ” | “κείμενον ἐν πεδίῳ μέλανα, τρηχύν τε μέγαν τε” (the three adjectives are predicative rather than attributive). 299: “δῶ ρα δ᾽ ἄγ᾽ ἀλλήλοισι περικλυτὰ δώομεν ἄμφω”.