Basil L. Gildersleeve, Syntax of Classical Greek

DEM.20.143: “εἰ μὲν τοίνυν ἠγνόησε ταῦτα” (“γένοιτο γὰρ ἂν καὶ τοῦτο”), “αὐτίκα δηλώσει” (this may be the case, at any time, not necessarily of the past).

LYS.12.34: “θαυμάζω δὲ τί ἄν ποτε ποιήσαις συνειπών, ὁπότε ἀντειπεῖν φάσκων ἀπέκτεινας Πολέμαρχον” (Dobree reads “ἐποίησας”, but there is no occasion to change the optative, as the question may safely be taken as a generic question). 20.2: “αἱρεθεὶς ὑπὸ τῶν φυλετῶν, οἳ ἄριστα διαγνοῖεν ἂν ῾ατ ανψ τιμἐ περὶ σφῶν αὐτῶν ὁποῖοί τινές εἰσιν” .

ANTIPHON, 4 “β” 5: “πῶς ἂν ἐπιβουλεύσαιμι αὐτῷ εἰ μὴ καὶ ἐπεβουλεύθην ὑπ᾽ αὐτοῦ”; (So the MSS; but Blass: “πῶς ἂν ἐπεβούλευσά τι αὐτῷ, ὅ τι μὴ καὶ ἐπεβουλεύθην ὑπ᾽ αὐτοῦ”;)

HDT.2.11: “κοῦ γε δὴ ἐν τῷ προαναισιμωμένῳ χρόνῳ πρότερον ἢ ἐμὲ γενέσθαι οὐκ ἂν χωσθείη κόλπος καὶ πολλῷ μέζων ἔτι τούτου”; 7.180: “τῷ δὲ σφαγιασθέντι τούτῳ τοὔνομα ἦν Λέων: τάχα δ᾽ ἄν τι καὶ τοῦ οὐνόματος ἐπαύροιτο” (306). 9.71: “ἔγνωσαν οἱ παραγενόμενοι Σπαρτιητέων Ἀριστόδημον μὲν βουλόμενον φανερῶς ἀποθανεῖν . . . ἔργα ἀποδέξασθα μεγάλα, Ποσειδώνιον δὲ οὐ βουλόμενον ἀποθνῄσκειν ἄνδρα γενέσθαι ἀγαθόν: τοσουτῳ τοῦτον εἶναι ἀμείνω. ἀλλὰ ταῦτα μὲν καὶ φθόνῳ ἂν εἴποιεν”.

AR. Eq. 413-4: “ἢ μάτην γ᾽ ἂν” | “ἀπομαγδαλίας σιτούμενος τοσοῦτος ἐκτραφείην” (briefer expression for perfect “ἐκτεθραμμένος εἴην”).

HYMN. HOM. 4.132: “οὐ μὲν γάρ κε κακοὶ τοιόνδε τέκοιεν” (not necessarily of the past. The optative may be generic).

HOM. Od. 4.63-4: “ἀλλ᾽ ἀνδρῶν γένος ἐστὲ διοτρεφέων βασιλήων” | “σκηπτούχων, ἐπεὶ οὔ κε κακοὶ τοιούσδε τέκοιεν” (unnecessarily referred to the past. Churls can't be the parents of such men). 13.86-7: “ἣ δὲ” (sc. “νηῦς”) “μάλ᾽ ἀσφαλέως θέεν ἔμπεδον: οὐδέ κεν ἴρηξ” | “κίρκος ὁμαρτήσειεν”.

Il. 4.223: “ἔνθ᾽ οὐκ ἂν βρίζοντα ἴδοις Ἀγαμέμνονα δῖον”. 5.85: “Τυδεΐδην δ᾽ οὐκ ἂν γνοίης, ποτέροισι μετείη”.