[*] 472. Predicate in dual. The dual occurs after a pair, irrespective of the gender. “Κριτίας τε καὶ Ἀλκιβιάδης ἡκέτην ἄγοντε τὸν Πρόδικον”, PLATO, Protag. 317E; Critias and Alcibiades had brought Prodicus with them. “πῶς ἄν τις γένος καὶ μέρος ἐναργέστερον γνοίη, ὡς οὐ ταὐτόν ἐστον ἀλλ᾽ ἕτερον ἀλλήλοιν”; PLATO, Politic. 263A. ISOC.9.17: “Τελαμῶνος μὲν Αἴας καὶ Τεῦκρος ἐγενέσθην, Πηλέως δ᾽ Ἀχιλλεύς”. LYS. fr. 4 (Sch.): “Ἀξίοχος καὶ Ἀλκιβιάδης . . . ἔγημαν . . . Μεδοντιάδα τὴν Ἀβυδηνὴν καὶ ξυνῳκείτην” (115). PLATO, Euthyd. 273B: “ἰδόντες δὲ αὐτὸν ὅ τε Διονυσόδωρος καὶ ὁ Εὐθύδημος πρῶτον μὲν ἐπιστάντε διελεγέσθην ἀλλήλοιν”. 289 C: “ἡ γὰρ λυροποιικὴ καὶ ἡ κιθαριστικὴ πολὺ διαφέρετον ἀλλήλοιν”. Politic. 263 A (see above). Protag. 317 E (see above). AR. Vesp. 236-7: “ἡνίκ᾽ ἐν Βυζαντίῳ ξυνῆμεν” | “φρουροῦντ᾽ ἐγώ τε καὶ σύ”. COM. Cratin. 2.147: “Στάσις δὲ καὶ πρεσβυγενὴς Κρόνος ἀλλήλοισι μιγέντε μέγιστον τίκτετον τύραννον”. SOPH. El. 795: “οὔκουν Ὀρέστης καὶ σὺ παύσετον τάδε”; HOM. Il. 1.6-7: “διαστήτην ἐρίσαντε” | “Ἀτρεΐδης τε ἄναξ ἀνδρῶν καὶ δῖος Ἀχιλλεύς”.
.“ Γλαῦκος δ᾽ Ἱππολόχοιο πάις καὶ Τυδέος υἱὸς
ἐς μέσον ἀμφοτέρων συνίτην μεμαῶτε μάχεσθαι
”