Basil L. Gildersleeve, Syntax of Classical Greek

DEM.21.191: “ἐγὼ δ᾽ ἐσκέφθαι μὲν . . . φημὶ κοὐκ ἂν ἀρνηθείην”.

PLATO , Meno 78 E: “πῶς γὰρ ἄνευ τούτων ἀρετὴ γένοιτ᾽ ἄν”;

XEN. Mem. 1.2.17: “ἴσως οὖν εἴποι τις ἂν πρὸς ταῦτα κτἑ”.

THUC.2.35.2: “ὁ . . . ξυνειδὼς καὶ εὔνους ἀκροατὴς τάχ᾽ ἄν τι ἐνδεεστέρως πρὸς ἃ βούλεταί τε καὶ ἐπίσταται νομίσειε δηλοῦσθαι”.

HDT.2.41: “οὔτε ἀνὴρ Αἰγύπτιος οὔτε γυνὴ ἄνδρα Ἕλληνα φιλήσειε ἂν τῷ στόματι”.

AR. Av. 173: “ποίαν δ᾽ ἂν οἰκίσαιμεν ὄρνιθες πόλιν;” 198. 201. 370. 382: “μάθοι γὰρ ἄν τις κἀπὸ τῶν ἐχθρῶν σοφόν” . 815: “Σπάρτην γὰρ ἂν θείμην ἐγὼ τἠμῇ πόλει;”

“ ποιήσετ᾽, ἢ οὐ ποιήσετ᾽; ἢ τί μέλλετε
οὐκ ἂν ποιήσαιμ᾽, ἀλλ᾽ ὁ πόλεμος ἑρπέτω
”

Lys. 128-9:

EUR. Andr. 84-5: “ΘΕΡ. τί δῆτα φήσω χρόνιος οὖσ᾽ ἐκ δωμάτων”; | “ΑΝ. πολλὰς ἂν εὕροις μηχανἀς: γυνὴ γὰρ εἶ”. I. T. 1007: “οὐκ ἂν γενοίμην σοῦ τε καὶ μητρὸς φονεύς”.

AESCHYL. Sept. 397-8: “κόσμον μὲν ἀνδρὸς οὔτιν᾽ ἂν τρέσαιμ᾽ ἐγώ”, | “οὐδ᾽ ἑλκοποιὰ γίγνεται τὰ σήματα”.

PIND. O. 2.17-9: “τῶν δὲ πεπραγμένων . . . ἀποίητον οὐδ᾽ ἂν χρόνος . . . δύναιτο θέμεν ἔργων τέλος”. 20: “λάθα δὲ πότμῳ σὺν εὐδαίμονι γένοιτ᾽ ἄν”.

SAPPHO, 62: “τί κε θεῖμεν”;

HOM. Od. 1.65: “πῶς ἂν ἔπειτ”（“α”) . . . “λαθοίμην”; 4.443: “τίς γάρ κ᾽ εἰναλίῳ παρὰ κήτεϊ κοιμηθείη”; 753: “ἡ γάρ κέν μιν ἔπειτα καὶ ἐκ θανάτοιο σαώσαι”.

Il. 1.100: “τότε κέν μιν ἱλασσάμενοι πεπίθοιμεν”. 2.12-3: “νῦν γάρ κεν ἕλοι πόλιν εὐρυάγυιαν” | “Τρώων”. 29. 9.77: “τις ἂν τάδε γηθήσειεν”;