Basil L. Gildersleeve, Syntax of Classical Greek

“τὰ μὲν ἄλλα σιωπῶ, πόλλ᾽ ἂν ἔχων εἰπεῖν”, DEM.3.27; The rest I pass over in silence, although I could say much.

DEM.1.1: “ἀντὶ πολλῶν ἂν ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι χρημάτων ὑμᾶς ἑλέσθαι νομίζω, εἰ κτἑ”. 2.1: “ἐπὶ πολλῶν μὲν ἄν τις ἰδεῖν ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι δοκεῖ μοι κτἑ”. 3.27 (see above). 18.153: “εἰ μὲν οὖν μὴ μετέγνωσαν εὐθέως οἱ Θηβαῖοι . . ., ὥσπερ χειμάρρους ἂν ἅπαν τοῦτο τὸ πρᾶγμ᾽ εἰς τὴν πόλιν εἰσέπεσε”.

ISOC.11.20: “εὐθὺς ἂν ἀπολοίμεθα” (442).

LYS. 3.5: “πολὺ ἂν ἔργον εἴη λέγειν” (436). 7.16: “εὖ γὰρ ἂν εἰδείην” (437).

ANTIPHON, 4 “β” 3: “δικαίως δ᾽ ἂν ἐτεθνήκει” (429).

PLATO, Apol. 28B-C: “φαῦλοι γὰρ ἂν . . . εἶεν κτἑ”. (437). Charm. 161 A-B: “οὐκ ἄρα σωφροσύνη ἂν εἴη αἰδώς” (436). Gorg. 453 D: “καλῶς ἄν σοι ἀπεκέκριτο” (429); 481 C: “ἀνατετραμμένος ἂν εἴη” (between participle and copula, as often) (444). 492 E: “οἱ λίθοι γὰρ ἂν οὕτω γε καὶ οἱ νεκροὶ εὐδαιμονέστατοι εἶεν”. Hipparch. 229 B: “πάντων ἂν . . . ἤκουσας” (430). Phaedo 76 E: “ἄλλως ἄν” (440). Politic. 264 C: “τάχ᾽ ἄν”, as often (440). Theaet. 145 B: “εὖ ἂν ἔχοι” (436).

XEN. Cyr. 1.4.28: “ὥρα ἂν εἴη” (442). 2.2.15: “ῥᾷον ἄν” (442). 7.2.25: “ἄριστ᾽ ἄν μοι δοκεῖς εἰκάσαι τοῦτο”. Hell. 6.4.16: “ὀλίγους ἂν εἶδες” (430).

THUC.1.38.4: “εἰ τοῖς πλείοσιν ἀρέσκοντές ἐσμεν, τοῖσδ᾽ ἂν μόνοις οὐκ ὀρθῶς ἀπαρέσκοιμεν” (436). 2.35.2: “τάχ᾽ ἄν” (438). 6.2.4.

HDT.1.70(437). 1.196: “οἱ δ᾽ ἂν . . . ἐλάμβανον” (431). 2.6: “οὕτω ἄν” (436). 3.119: “ἀδελφεὸς ἂν ἄλλος οὐδενὶ τρόπῳ γένοιτο” (442). 9.71: “ἀλλὰ ταῦτα μὲν καὶ φθόνῳ ἂν εἴποιεν” (439).

AR. Eq. 413: “μάτην γ᾽ ἄν” (439). AV. 815: “Σπάρτην γὰρ ἂν θείμην ἐγὼ τἠμῇ πόλει” (436); Lys. 81: “κἄν”, and so often (436). 252: “ἄλλως γὰρ ἄν” (440). Ran. 1022: “πᾶς ἄν τις ἀνὴρ ἠράσθη δάϊος εἶναι” (430).

EUR. Andr. 85: “πολλὰς ἂν εὕροις μηχανάς” (438). 1135: “δεινὰς δ᾽ ἂν εἶδες πυρρίχας” (430). H. F. 97: “ἔτ᾽ ἄν” (442).

SOPH. Ph. 20: “τάχ᾽ ἄν” (442). 290-1: “αὐτὸς ἂν τάλας” | “εἰλυόμην”. 294-5: “ταῦτ᾽ ἂν” . . . | “ἐμηχανώμην: εἶτα πῦρ ἂν οὐ παρῆν” (431).

PIND. O. 13.103: “τότ᾽ ἄν” (442). N. 10.87: “ἥμισυ μέν κε πνέοις γαίας ὑπένερθεν ἐών” (442).

SOLON. 36.1-2: “συμμαρτυροίη ταῦτ᾽ ἂν . . . μήτηρ μεγίστη δαιμόνων Ὀλυμπίων” (436).

HOM. Od. 1.396: “τῶν κέν τις τόδ᾽ ἔχῃσιν” (453). 4.391: “καὶ δέ κέ τοι εἴπῃσι” (454). 692: “ἄλλον κ᾽ . . . ἄλλον κε” (453). 753: “ἡ γάρ κεν” (438). 10.84: “ἔνθα κ”（“ε”) (430). 507: “τὴν δέ κε” (453). 14. 183-4: “ἀλλ᾽ ἦ τοι κεῖνον μὲν ἐάσομεν, ἤ κεν ἁλώῃ”, | “ἤ κε φύγῃ καί κέν οἱ ὑπέρσχῃ χεῖρα Κρονίων” (454). 19.598: “ἔνθα κε” (442).

Il. 1.100: “τότε κεν” (438). 1.137: “ἐγὼ δέ κεν αὐτὸς ἕλωμαι” (452), and so elsewhere with “ἐγώ”. 139: “ὃ δέ κεν” (432). 205: “τάχ᾽ ἄν ποτε θυμὸν ὀλέσσῃ” (455). 271-2: “κείνοισι δ᾽ ἂν οὔ τις” | “τῶν, οἳ νῦν βροτοί εἰσιν ἐπιχθόνιοι, μαχέοιτο” (436). 523: “ἐμοὶ δέ κε ταῦτα μελήσεται” (432). 2.12; “νῦν γάρ κεν” (438). 160: “κὰδ δέ κεν . . . λίποιεν” (444). 3.138: “τῷ δέ κε νικήσαντι” (432). 4.176: “και κέ τις ὧδ᾽ ἐρέει” (432). 421: “ὕπο κεν ταλασίφρονά περ δέος εἷλεν” (430). 9.57: “ἐμὸς δέ κε καὶ πάις εἰης” (442). 417: “καὶ δ᾽ ἂν . . . παραμυθησαίμην” (442). 701-2: “ἤ κεν . . . ἤ κε” (453). 11.433: “ἤ κεν” (454). 13.741: “ἔνθεν δ᾽ ἄν” (442). 18.308: “ἤ κε . . . ἤ κε” (453). 22.253: “ἕλοιμί κεν ἤ κεν ἁλοίην” (442). 505: “νῦν δ᾽ ἄν” (455). 24.654-5: “αὐτίκ᾽ ἂν” . . . | “καί κεν” (454).