[*] 586. Article with toiou=tos and the like. “τοιοῦτος, τοιόσδε, τηλικοῦτος, τηλικόσδε, τοσοῦτος, τοσόσδε”, are treated like ordinary adjectives, and, like them, may be used substantively with the article, or adjectively in the attributive position, but “τοσοῦτος” and “τοσόσδε” in either use are rare. “βεβουλευμένως ὁ τοιοῦτος ὑβρίζων ἐστὶν ἤδη φανερός”, DEM.21.41; It is plain on the face of it that a man like that is guilty of deliberate outrage. “πῶς ἂν οὖν ὁ τοιοῦτος ἀνὴρ διαφθείροι τοὺς νέους”; XEN. Mem. 1.2.8; How could any man of that character debauch the youth? “οἱ τηλικοῦτοι” (i.e. “οἱ ἔφηβοι”), Cyr. 1.2.11. ORATORES ATTICI. — Instances of the article with “τοιοῦτος” are very numerous and references need not be given. The words “τηλικόσδε” and “τοσόσδε” seem not to occur and “τοιόσδε” is rare. “τοσοῦτος”, though exceedingly common, has furnished no satisfactory instance of the articular use treated in this section. DEM.18.305: Blass on the best textual authority reads “τούτων” (not “τῶν”) “τοσούτων καὶ τοιούτων ἀγαθῶν ὑμῖν . . . ἔχοντες χάριν. 19.222: ἐκ τῶν ἰδίων τοσούτων χρημάτων” is not a good example as “τοσούτων” is a predicate adjective occupying the attributive position (as e.g. “αὗται” in “αἱ μὲν τῶν Πελοποννησίων αὗται νῆες”, THUC.8.80.3). 23.135 (= 145): “τὰ τηλικαῦτ”（“α”). 24.17: “περὶ τῶν . . . νόμων, καθ᾽ οὕς εἰσιν αἱ τοιαίδε γραφαί”. AESCHIN.1.76: “τὰ τηλικαῦτα ἐπιτάγματα. 3.77: οὗτος . . . ὁ τηλικοῦτος τὸ μέγεθος κόλαξ”. 141. ISOC.12.55: “καθ᾽ ἕκαστον μὲν οὖν διεξιέναι περὶ τῶν τοιούτων καὶ τοσούτων τὸ πλῆθος ἀνόητόν ἐστιν” (“τῶν” need not be understood with “τοσούτων”). 117: “τῇ πόλει, τῇ τηλικαύτῃ μὲν τὸ μέγεθος, τοιαύτην δ᾽ ἐχούσῃ δόξαν”. PLATO, Apol. 25E: “ὥστε τοῦτο τὸ τοσοῦτον κακὸν ἑκὼν ποιῶ”. AX.370C: “τὴν τῶν τηλικῶνδε περίνοιαν”. Conv. 179 A: “οἱ τοιοῦτοι”. Crat. 426 E: “ἐν τοῖς τοιοῖσδε ῥήμασιν, οἷον κτἑ”. 427 A: “πάντα τὰ τοιαῦτα”. Euthyd. 277 E: “ἐπὶ τῷ τοιῷδε ὅταν κτἑ”. Gorg. 476 B: “τὸ τοιόνδε”. Legg. 667 D: “ἡ ἰσότης . . . τοῦ τε τοσούτου καὶ τοῦ τοιούτου” (i.e. quantitatis et qualitatis). 670 D: “τοῖς τηλικούτοις”. 672 B: “τὸ δὲ τοσόνδε οἶδα ὅτι κτἑ”. 755 B: “τὴν τηλικαύτ ην ἀρχήν”. Phaedr. 261 E: “τὸ τοιοῦτον”. Phileb. 46 A: “τῶν τοιῶνδε νοσημάτων”. Rpb. 430 B: “τὴν . . . τοιαύτην δύναμιν”. PLAT. Soph. 236B: “τὰ τηλικαῦτα”. Theaet. 167 E: “ἐν τῷ τοιούτῳ ὅταν κτἑ”. XEN. Cyr. 1.2.11: “οἱ τηλικοῦτοι” (see above). 6.19: “ὁ τοιοῦτος. 3.3.35: ἐν τῷ τοιῷδε”. Hell. 5.4.13: “τοῖς τηλικούτοις” (masc.). Mem. 1.2.8: “ὁ τοιοῦτος ἀνήρ” (see above). R. L. 3.2 (= 4.7): “τοῖς τηλικούτοις”. THUC.1.141.4: “οἱ τοιοῦτοι. 2.42.2: αἱ τῶνδε καὶ τῶν τοιῶνδε ἀρεταί. 3.42.4: ἐν τῷ τοιῷδε. 6.9.2: ὁ τοιοῦτος. 16.2: τὰ τοιαῦτα. 17.4: τὸν τοιοῦτον ὅμιλον”. AR. Nub. 812: “τὰ τοιαῦθ᾽” . Pax, 1280: “τὰ τοιαυτί”. Eccl. 1009: “τοῖς τηλικούτοις. 1010: ταῖς . . . τηλικαύταις”. SOPH. Ai. 330: “οἱ τοιοίδε” .
. O. C. 1116: “ταῖς τηλικαῖσδε σμικρὸς ἐξαρκεῖ λόγος” . 1208: “τὰ τοιαῦτα” . O. R. 674: “αἱ δὲ τοιαῦται φύσεις” . 895: “αἱ τοιαίδε πράξεις” . AESCHYL. Ag. 1619-20: “διδάσκεσθαι βαρὺ” | “τῷ τηλικούτῳ”. PIND. O. 9.40: “μὴ νῦν λαλάγει τὰ τοιαῦτ”（“α”). For “τοιοῦτος, τοιόσδε”, etc. in predicate position, see 627 sqq. The anarthrous use is very common and requires no array of examples.“ οἱ τηλικοίδε καὶ διδαξόμεσθα δὴ
φρονεῖν ὑπ᾽ ἀνδρὸς τηλικοῦδε τὴν φύσιν
”
