[*] 337. Prior action. The action of the present participle is sometimes prior to that of the leading verb. An adverb of time often makes the relation plain. “οἱ Κύρειοι πρόσθεν σὺν ἡμῖν ταττόμενοι νῦν ἀφεστήκασιν,” XEN. An. 3.2.17 ; The troops of Cyrus, who were formerly marshalled with us, have now deserted us. DEM.18.61: “καὶ πρότερον κακῶς τοὺς Ἕλληνας ἔχοντας πρὸς ἑαυτοὺς καὶ στασιαστικῶς, ἔτι χεῖρον διέθηκε” . PLATO, Rpb. 518D: “αἱ . . . ἄλλαι ἀρεταὶ καλούμεναι ψυχῆς κινδυνεύουσιν . . . οὐκ ἐνοῦσαι πρότερον ὕστερον ἐμποιεῖσθαι” . HDT.8.62: “σημαίνων δὲ ταῦτα τῷ λόγῳ διέβαινε ἐς Εὐρυβιάδην, λέγων μᾶλλον ἐπεστραμμένα” . 9.27: “καὶ γὰρ ἂν χρηστοὶ τότε ἐόντες ὡυτοὶ νῦν ἂν εἶεν ἀμείνονες.” AR. Av. 75: “πρότερον ἄνθρωπός ποτ᾽ ὤν” . SOPH. Ant. 1192: “ἐγώ, φίλη δέσποινα, καὶ παρὼν ἐρῶ” .
. HOM. Od. 13.401: “κνυζώσω δέ τοι ὄσσε πάρος περικαλλἔ ἐόντε” .“ τὸ πρὶν ἐὼν κάλλιστος, ἐπὴν παραμείψεται ὥρη,
οὐδὲ πατὴρ παισὶν τίμιος οὔτε φίλοις
”MIMNERM. 3:
